gnome-devel-docs 3.8.1-1 / usr / share / help / el / hig-book / hig-ch-windows.xml

<?xml version="1.0" encoding="utf-8"?>
<chapter id="windows" lang="el">
  <title>Παράθυρα</title>

  <sect1 id="windows-properties">
    <title>Μέρη των παραθύρων και αλληλεπίδραση με το σύστημα</title>

    <sect2 id="window-props-titles">
      <title>Τίτλοι</title>

      <para>Δώστε σε κάθε παράθυρο ένα τίτλο (με την εξαίρεση <link linkend="windows-alert">ειδοποιήσεις</link> και <link linkend="toolbox-windows">εργαλειοθηκών</link>). Ένας καλός τίτλος παραθύρου περιέχει πληροφορίες που είναι σχετικές για το χρήστη, και διακρίνει ένα συγκεκριμένο παράθυρο από άλλα ανοιχτά παράθυρα. Παραλείψτε πληροφορίες που δεν βοηθούν σε αυτή την επιλογή, παραδείγματος χάριν τον αριθμό της έκδοσης ή το όνομα του πωλητή.</para>

      <figure>
        <title>Παράδειγμα ενός τίτλου παραθύρου</title>

        <mediaobject><imageobject> <imagedata depth="28" fileref="images/windows-titlebar.png" format="PNG" width="379"/> </imageobject> <imageobject> <imagedata fileref="images/windows-titlebar.eps" format="EPS"/> </imageobject> <textobject> <phrase>Στιγμιότυπο που δείχνει μια γραμμή τίτλου παραθύρου με τίτλο "Parts of Windows and System Interaction - Mozilla Firefox - Mozilla Firefox"</phrase> </textobject></mediaobject>
      </figure>

      <para>Δείτε την περιγραφή κάθε ενός τύπου παραθύρου για μορφές τίτλων.</para>
    </sect2>

    <sect2 id="window-props-borders">
      <title>Σύνορα και εντολές παραθύρων</title>

      <para>Τα περισσότερα παράθυρα έχουν περιγράμματα, εκτός από ορισμένα σχηματοποιημένα παράθυρα και μερικά αποκομμένα παράθυρα. Μην επιχειρήσετε να σχεδιάσετε τα δικά σας περιγράμματα, αλλά δώστε οδηγίες στον διαχειριστή παραθύρων για τον επιθυμητό τύπο περιγράμματος.</para>

      <para>Διαφορετικές εντολές παραθύρων είναι κατάλληλες για διαφορετικούς τύπους παραθύρων. Δείτε την περιγραφή καθενός τύπου παραθύρου για μια λίστα με τις κατάλληλες εντολές παραθύρων. Αυτές είναι οι πιθανές εντολές παραθύρων:</para>

      <itemizedlist>
        <listitem>
          <formalpara>
            <title>Κλείσιμο</title>

            <para>Κλείνει το παράθυρο. <emphasis>Πάντα</emphasis> να τη σχεδιάσετε σαν κουμπί στο περίγραμμα του παραθύρου όταν είναι σχετική με τον τύπο του παραθύρου.</para>
          </formalpara>
        </listitem>

        <listitem>
          <formalpara>
            <title>Μεγιστοποίηση</title>

            <para>Κάνει το παράθυρο να χρησιμοποιήσει όλο τον χώρο της οθόνης που δεν χρησιμοποιείται.</para>
          </formalpara>
        </listitem>

        <listitem>
          <formalpara>
            <title>Ελαχιστοποίηση</title>

            <para>Προκαλεί την προσωρινή απόκρυψη του παραθύρου. Θα συνεχίσει να εμφανίζεται στη λίστα παραθύρων της επιφάνειας εργασίας.</para>
          </formalpara>
        </listitem>

        <listitem>
          <formalpara>
            <title>Τύλιγμα/Ξετύλιγμα</title>

            <para>Εμφανίζει μόνο τη γραμμή τίτλου του παραθύρου, ενώ αυτό έχει "ξετυλιχθεί".</para>
          </formalpara>
        </listitem>
      </itemizedlist>
    </sect2>

    <sect2 id="window-props-modality">
      <title>Τυπικότητα</title>

      <para>Ένα <emphasis role="bold">μη αναγκαστικό</emphasis> παράθυρο δεν περιορίζει την αλληλεπίδραση του χρήστη με άλλα ανοιχτά παράθυρα στην επιφάνεια εργασίας κατ' οποιονδήποτε τρόπο. Η χρήση μη αναγκαστικών παραθύρων δίνει στο χρήστη τη μέγιστη ευελιξία στην εκτέλεση εργασιών εντός της εφαρμογής σας με οποιαδήποτε σειρά και με οποιοδήποτε τρόπο επιθυμεί.</para>

      <para>Ένα παράθυρο <emphasis role="bold">αναγκαστικής εφαρμογής</emphasis>, ενόσω είναι ανοιχτό, εμποδίζει το χρήστη να αλληλεπιδράσει με άλλα παράθυρα στην ίδια εφαρμογή.</para>

      <para>Ένα παράθυρο <emphasis role="bold">αναγκαστικού συστήματος</emphasis>, ενόσω είναι ανοιχτό, εμποδίζει το χρήστη να αλληλεπιδράσει με οποιοδήποτε άλλο παράθυρο σε οποιαδήποτε εφαρμογή, της ίδιας της επιφάνειας εργασίας συμπεριλαμβανομένης.</para>

      <itemizedlist>
        <title>Κατευθυντήριες γραμμές</title>

        <listitem>
          <para>Χρησιμοποιήστε ένα παράθυρο αναγκαστικού συστήματος μόνο αν η αλληλεπίδραση με άλλα μέρη της εφαρμογής ενόσω είναι αυτό ανοιχτό, θα μπορούσε να προκαλέσει απώλεια δεδομένων ή κάποιο άλλο σοβαρό πρόβλημα. Παρέχετε ένα ξεκάθαρο τρόπο να εγκαταλείψει κάποιος το παράθυρο αυτό, όπως ένα κουμπί <guibutton>Άκυρο</guibutton> σε μια ειδοποίηση.</para>
        </listitem>

        <listitem>
          <para>Μην χρησιμοποιείτε παράθυρα αναγκαστικού συστήματος.</para>
        </listitem>
      </itemizedlist>
    </sect2>

    <sect2 id="window-props-focus">
      <title>Εστίαση</title>

      <para>Εστίαση είναι ο τρόπος με τον οποίο ο χρήστης καθορίζει ποιο παράθυρο θα λάβει δεδομένα από το πληκτρολόγιο, το ποντίκι ή άλλη συσκευή εισόδου. Αν χρησιμοποιείτε έναν αναγνώστη οθόνης ή παρόμοια βοηθητική τεχνολογία, η εστίαση μπορεί επίσης να ορίζει το παράθυρο για το οποίο ο χρήστης θέλει να λάβει πληροφορίες. Το εστιασμένο παράθυρο θεωρείται το παράθυρο που ο χρήστης "δουλεύει" αυτή τη στιγμή.</para>

      <para>Βεβαιωθείτε ότι η εφαρμογή σας λειτουργεί σωστά με τους τρεις διαφορετικούς μηχανισμούς με τους οποίους γίνεται η εστίαση στα παράθυρα στο GNOME:</para>

      <itemizedlist>
        <listitem>
          <formalpara>
            <title>Πάτημα για εστίαση</title>

            <para>Ένα παράθυρο εστιάζεται πατώντας μέσα του.</para>
          </formalpara>
        </listitem>

        <listitem>
          <formalpara>
            <title>Κίνηση για εστίαση</title>

            <para>Ένα παράθυρο εστιάζεται με μετακίνηση του δείκτη του ποντικιού μέσα σε αυτό. Μερικές φορές είναι γνωστό ως "τσαπατσούλικη εστίαση".</para>
          </formalpara>
        </listitem>

        <listitem>
          <formalpara>
            <title>Εστίαση πληκοτρολογίου</title>

            <para>Ένα παράθυρο εστιάζεται χρησιμοποιώντας μία συντόμευση πληκτρολογίου όπως το <keycombo><keycap>Alt</keycap><keycap>Tab</keycap></keycombo>.</para>
          </formalpara>
        </listitem>
      </itemizedlist>

      <note>
        <title>Ειδικοί περιορισμοί για το σημείο εστίασης</title>

        <para>Σημειώστε ότι η εστίαση με κατάδειξη θέτει έναν αριθμό περιορισμών στις εφαρμογές του GNOME, οι οποίοι δεν υπάρχουν σε περιβάλλοντα όπως το MacOS ή τα Windows. Για παράδειγμα, παράθυρα εργαλείων που διαμοιράζονται μεταξύ πολλαπλών παραθύρων εγγράφων, όπως η εργαλειοθήκη στον επεξεργαστή εικόνων GIMP, δεν μπορεί να λειτουργούν με βάση το περιεχόμενο -- δηλαδή, δεν μπορούν να εκκινήσουν μια ενέργεια όπως η <guibutton>Αποθήκευση</guibutton> στο τρέχον έγγραφο. Αυτό συμβαίνει γιατί κατά τη μετακίνηση του ποντικιού από το τρέχον έγγραφο στο παράθυρο εργαλείων, ο χρήστης θα περνούσε άθελά του το δείκτη πάνω από διαφορετικό παράθυρο, αλλάζοντας έτσι την εστίαση και πιθανώς αποθηκεύοντας το λάθος έγγραφο.</para>
      </note>
    </sect2>

    <sect2 id="windows-show-hide">
	<title>Εμφάνιση και απόκρυψη παραθύρων</title>
	<para>Ο τρόπος με τον οποίο εμφανίζει και αποκρύπτει η εφαρμογή σας τα παράθυρα μπορεί να επηρεάσει αρκετά την αντίληψη του χρήστη για την εφαρμογή σας, ειδικά όσον αφορά την παρουσίασή της.</para>
	<itemizedlist><title>Κατευθυντήριες γραμμές</title>
		<listitem><para>Πάντα να εμφανίζετε ένα παράθυρο το συντομότερο δυνατόν, αλλά βεβαιωθείτε ότι το παράθυρό σας έχει το σωστό μέγεθος πριν το εμφανίσετε. Η αλλαγή διαστάσεων ενός παραθύρου μετά την εμφάνισή του είναι αποπροσανατολιστική και προδίδει μια έλλειψη φινιρίσματος της εφαρμογής σας.</para></listitem>
		<listitem><para>Αν ένα παράθυρο περιέχει πληροφορίες που απαιτούν κάποια δευτερόλεπτα να υπολογιστούν ή να εμφανιστούν, είναι συχνά καλύτερο να μην συμπληρώνεται πλήρως πριν εμφανιστεί. Για παράδειγμα, ένα παράθυρο που περιέχει μια μεγάλη περιοχή κειμένου μπορεί να προβληθεί γρήγορα και μετά το κείμενο να συμπληρωθεί κατόπιν (υπό την προϋπόθεση να μην αλλάζει το μέγεθος του παραθύρου). Αυτό θα βελτιώσει την απόκριση της εφαρμογής σας σε σχέση με την προβολή του παραθύρου αφού είχε ολοκληρωθεί η συμπλήρωσή του.</para></listitem>
		<listitem><para>Αποκρύψτε ένα παράθυρο το συντομότερο δυνατόν αφού κλείσει. Εκτός και αν πρέπει να εμφανισθεί ειδοποίηση, αμέσως αποκρύψτε ένα παράθυρο που ο χρήστης έχει κλείσει με το κουμπί Κλείσιμο στο περίγραμμα του παραθύρου -- η εφαρμογή σας μπορεί ακόμη να εκτελέσει οποιεσδήποτε εσωτερικές διεργασίες εκκαθάρισης μετά. Εκτός από το να εμφανίζεται αργό το σύστημα, το να μη γίνεται αυτό, μπορεί να κάνει το διαχειριστή παραθύρων να σκεφτεί ότι η εφαρμογή δεν αποκρίνεται και να εμφανίσει μια περιττή ειδοποίηση στο χρήστη.</para></listitem>
	</itemizedlist> 

    </sect2>

  </sect1>

  <sect1 id="windows-primary">
    <title>Πρωτεύον παράθυρο</title>

    <para>Ένα αρχικό παράθυρο συνήθως παρουσιάζει μία προβολή των δεδομένων του χρήστη, όπως ένα έγγραφο κειμένου σε μία εφαρμογή επεξεργασίας κειμένου, μία εικόνα σε ένα πρόγραμμα σχεδίασης, ή υπολογισμού σε έναν υπολογιστή ή εφαρμογή υπολογιστικού φύλλου. Ενδεχομένως να γίνεται μία προβολή για κάτι πιο αφηρημένο, όπως ένα παιχνίδι. Μία απλή υπόδειξη μίας εφαρμογής ενδεχομένως έχει περισσότερα από ένα αρχικά παράθυρα, και περισσότερα από ένα είδη αρχικών παραθύρων.</para>

    <para>Ένα πρωτεύον παράθυρο εμφανίζεται πάντα στη λίστα παραθύρων του πίνακα εφαρμογών.</para>

    <figure>
      <title>Ένα τυπικό πρωτεύον παράθυρο (gedit)</title>

      <mediaobject><imageobject> <imagedata depth="372" fileref="images/windows-primary.png" format="PNG" width="397"/> </imageobject> <imageobject> <imagedata fileref="images/windows-primary.eps" format="EPS"/> </imageobject> <textobject> <phrase>Ένα τυπικό κύριο παράθυρο: η προβολή εγγράφου gedit</phrase> </textobject></mediaobject>
    </figure>

    <para>Ένα πρωτεύον παράθυρο εφαρμογής κανονικά έχει ένα περίγραμμα, μία γραμμή μενού και μία γραμμή κατάστασης. και ενδεχομένως επίσης μία ή περισσότερες εργαλειοθήκες.</para>

    <sect2 id="primary-window-titles">
      <title>Τίτλος</title>

      <para>Το πιο σημαντικό στοιχείο ενός τίτλου παραθύρου εφαρμογής με βάση έγγραφα είναι το όνομα του ανοικτού εγγράφου. Για άλλες εφαρμογές, είναι συνήθως το όνομα της εφαρμογής.</para>

      <itemizedlist><title>Κατευθυντήριες γραμμές</title>

	<listitem><para>Χρησιμοποιήστε το <replaceable>Όνομα αρχείου</replaceable> ως τίτλο παραθύρου για εφαρμογές που βασίζονται σε έγγραφα. Μην χρησιμοποιείτε το πλήρες μονοπάτι του ονόματος, επειδή το όνομα αρχείου από μόνο του είναι πιο εύκολο να διακριθεί μεταξύ των τίτλων των ανοικτών παραθύρων, για παράδειγμα στην λίστα παραθύρων.</para>
      	<example>
        <title>Χρήση ονομάτων εγγράφων ως τίτλους παραθύρων</title>

        <informaltable frame="all">
          <tgroup align="left" cols="2">
            <thead>
              <row>
                <entry>Εφαρμογή</entry>

                <entry>Παράδειγμα τίτλου παραθύρου</entry>
              </row>
            </thead>

            <tbody>
              <row>
                <entry>AbiWord</entry>

                <entry>My Report.abw</entry>
              </row>

              <row>
                <entry>Evolution</entry>

                <entry>Εισερχόμενα</entry>
              </row>

              <row>
                <entry>Αναπαραγωγή μουσικής</entry>

                <entry>U2 - Better Than the Real Thing</entry>
              </row>
            </tbody>
          </tgroup>
        </informaltable>
      	</example>
	<para>Αν το όνομα διαδρομής είναι σημαντικό, για παράδειγμα αν ο χρήστης έχει ανοίξει δύο έγγραφα με το ίδιο όνομα από διαφορετικούς καταλόγους στην ίδια εφαρμογή, να εμφανίζεται το πλήρες όνομα διαδρομής στη γραμμή κατάστασης.</para>
	</listitem>
	
	<listitem><para>Πριν ένα νέο έγγραφο αποθηκευτεί για πρώτη φορά, ορίστε τον τίτλο παραθύρου σε <replaceable>Μη αποθηκευμένο &lt;document type&gt;</replaceable>. Για παράδειγμα, <replaceable>Μη αποθηκευμένο σχέδιο</replaceable>, <replaceable>Μη αποθηκευμένο υπολογιστικό φύλλο</replaceable>, ή το πιο γενικό <replaceable>Μη αποθηκευμένο έγγραφο</replaceable>.</para>
	</listitem>



      	<listitem><para>Όταν υπάρχουν αλλαγές που εκκρεμούν για ένα έγγραφο, εισάγετε έναν αστερίσκο (*) στην αρχή του τίτλου του παραθύρου. Για παράδειγμα, <replaceable>*Μη αποθηκευμένο σχέδιο</replaceable>, <replaceable>*Ετήσια αναφορά</replaceable>.</para></listitem>
      
	<listitem><para>Για εφαρμογές που δεν βασίζονται σε έγγραφα, χρησιμοποιήστε ως όνομα παραθύρου το <replaceable>Όνομα εφαρμοφγής</replaceable>.</para>

      	<example>
        <title>Χρήση ονομάτων εφαρμογών ως τίτλους παραθύρων</title>

        <informaltable frame="all">
          <tgroup align="left" cols="2">
            <thead>
              <row>
                <entry>Εφαρμογή</entry>

                <entry>Τίτλος παραθύρου</entry>
              </row>
            </thead>

            <tbody>
              <row>
                <entry>Λεξικό</entry>

                <entry>Λεξικό</entry>
              </row>

              <row>
                <entry>Αριθμομηχανή</entry>

                <entry>Αριθμομηχανή</entry>
              </row>
            </tbody>
          </tgroup>
        </informaltable>
      </example>
      </listitem>

      <listitem><para>Μη βάζετε αριθμούς εκδόσεων, ονόματα εταιρειών ή άλλες πληροφορίες που δεν είναι άμεσης χρήσης για το χρήστη στον τίτλο του παραθύρου. Αυτά, καταναλώνουν χώρο, κάνοντας τους τίτλους σε περιορισμένους χώρους όπως τη λίστα παραθύρων του συστήματος λιγότερο χρήσιμους, και προσθέτουν περισσότερο κείμενο για το χρήστη για να βρει χρήσιμες πληροφορίες. Σε ένα προϊόν "beta", όπου οι αριθμοί έκδοσης είναι κρίσιμοι για πληροφορίες σφαλμάτων, η τοποθέτηση αριθμών έκδοσης μπορεί να είναι χρήσιμη αλλά αφαιρέστε τους από τις σταθερές εκδόσεις. Τοποθετήστε τις πληροφορίες έκδοσης στο πεδίο περί.</para></listitem>

     </itemizedlist>

      <para>Ενώ τα ονόματα των εγγράφων σχετίζονται περισσότερο με τους χρήστες, αντιλαμβανόμαστε ότι οι προγραμματιστές των εφαρμογών μπορεί να επιθυμούν να αυξήσουν την αναγνωρισιμότητα της εφαρμογής τους. Αν σκοπεύετε να περιλάβετε το όνομα της εφαρμογής σας στον τίτλο ενός κύριου παραθύρου, χρησιμοποιήστε την ακόλουθη μορφή:<replaceable>Όνομα εγγράφου</replaceable> - <replaceable>Όνομα εφαρμογής</replaceable>. Αυτό θα διασφαλίσει ότι το όνομα του εγγράφου εμφανίζεται σε περιπτώσεις περιορισμένου χώρου όπως στη λίστα του παραθύρου συστήματος.</para>

      <warning><para>Συνίσταται να <emphasis role="bold">μην</emphasis> περιλαμβάνεται το όνομα της εφαρμογής στον τίτλο μιας εφαρμογής εγγράφων.</para></warning>

      <tip><para>Σκεφτείτε να ονομάζετε τα παράθυρα σύμφωνα με τη στήλη της λίστας παραθύρων. Σε μια τυπική οθόνη με ένα σχετικά μικρό αριθμό παραθύρων ανοιχτό, ένα παράθυρο θα έχει 20-30 χαρακτήρες κειμένου και ένα εικονίδιο. Σκεφτείτε ποιο κείμενο θα παρέχει τα πιο εμφανή στοιχεία σε ένα χρήστη που ψάχνει για ένα συγκεκριμένο.</para></tip>

    </sect2>

    <sect2 id="primary-window-commands">
      <title>Εντολές παραθύρων</title>

      <para>Κλείσιμο, Μεγιστοποίηση/Επαναφορά, Ελαχιστοποίηση, Τύλιγμα/Ξετύλιγμα</para>
    </sect2>

    <sect2 id="document-interface-types">
      <title>Σχέση μεταξύ εγγράφων και παραθύρων</title>

      <sect3 id="sdi">
        <title>Απλή διεπαφή εγγράφου (SDI)</title>

        <para>Μία απλή διεπαφή εγγράφου τοποθετεί κάθε αντικείμενο στο αρχικό του παράθυρο. Τα πεδία εργαλείων και τα άλλα παράθυρα επιλογών ενδεχομένως είναι κοινόχρηστα μεταξύ πολλαπλών εγγράφων SDI, αλλά κλείνοντάς τα δεν θα υπάρξει κάποιο αποτέλεσμα στα παράθυρα των εγγράφων. Χρησιμοποιήστε το SDI για την εφαρμογή σας στο GNOME εκτός κι υπάρχει κάποιος επιτακτικός λόγος να μην το κάνετε.</para>

        <figure>
          <title>Μία τυπική εφαρμογή SDI (Μάτι του GNOME)</title>

          <mediaobject><imageobject> <imagedata depth="226" fileref="images/windows-sdi.png" format="PNG" width="268"/> </imageobject> <imageobject> <imagedata fileref="images/windows-sdi.eps" format="EPS"/> </imageobject> <textobject> <phrase>Μια τυπική εφαρμογή SDI: Το Eye of GNOME χρησιμοποιείται για επιθεώρηση ενός εικονιδίου</phrase> </textobject></mediaobject>
        </figure>
      </sect3>

      <sect3 id="mdi">
        <title>Πολλαπλή εφαρμογή εγγράφου (MDI)</title>

        <para>Μία πολλαπλή διεπαφή εγγράφων παρουσιάσεις μία παρουσίαση με πλαίσιο, καρτέλες ή κάτι παρόμοιο η οποία αποτελείται από δύο έγγραφα μέσα σε ένα απλό παράθυρο.</para>

        <figure>
          <title>Μία τυπική εφαρμογή MDI (gedit) που εμφανίζει τρία ανοικτά έγγραφα στις σελίδες της καρτέλας</title>

          <mediaobject><imageobject> <imagedata depth="349" fileref="images/windows-mdi.png" format="PNG" width="372"/> </imageobject> <imageobject> <imagedata fileref="images/windows-mdi.eps" format="EPS"/> </imageobject> <textobject> <phrase>Μια τυπική εφαρμογή MDI: το gedit με τρία ανοικτά έγγραφα στο ίδιο παράθυρο</phrase> </textobject></mediaobject>
        </figure>

        <para>Το MDI έχει πολλά προβλήματα λειτουργικότητας, έτσι αποθαρρύνεται η χρήση του σε εφαρμογές. Είναι καλύτερα να ανοίγει κάθε παράθυρο σε ένα νέο κύριο παράθυρο, με τη δική του γραμμή μενού, γραμμές εργαλείων και γραμμή κατάστασης ή να επιτρέπετε σε πολλές εκτελέσεις της εφαρμογής να τρέχουν ταυτόχρονα. Και στις δύο περιπτώσεις, έγκειται στο διαχειριστή παραθύρων (σύμφωνα με τις προτιμήσεις του χρήστη) παρά στην εφαρμογή σας να αποφασίσει πως να ομαδοποιήσει και παρουσιάσει τα παράθυρα εγγράφων της ίδιας εφαρμογής.</para>
      </sect3>

      <sect3 id="csdi">
        <title>Ελεγχόμενη διεπαφή απλού εγγράφου (CSDI)</title>
        <para>Σε μια τυπική εφαρμογή SDI, τα παράθυρα των εγγράφων αντιμετωπίζονται ως πρωτεύοντα. Για παράδειγμα, όταν κλείσουν όλα τα παράθυρα εγγράφων, η εφαρμογή τερματίζει επίσης (μαζί με τα βοηθητικά παράθυρα). Στο CSDI ένα βοηθητικό παράθυρο αντιμετωπίζεται ως το πρωτεύον παράθυρο. Παραδείγματος χάριν, το κλείσιμο αυτού του βοηθητικού παραθύρου θα κλείσει όλα τα παράθυρα εγγράφων και θα τερματίσει την εφαρμογή.</para>

        <warning><para>Η χρήση του CSDI <emphasis role="bold">δεν</emphasis> συνίσταται</para></warning>

        <para>Το CSDI χρησιμοποιείται μερικές φορές επειδή τα παράθυρα εγγράφων μπορεί να είναι πολύ μικρά για έχουν γραμμές μενού. Τυπικά αυτή δεν είναι η κανονική περίπτωση χρήσης για την εφαρμογή αλλά αντιπροσωπεύει μια σημαντική μειονότητα περιπτώσεων χρήσης. Παραδείγματος χάριν, ένας επεξεργαστής εικόνων που χρησιμοποιείται για την επεξεργασία μικρών εικόνων σε ιστοσελίδες θα παράγει συχνά πολύ μικρά παράθυρα εγγράφων που δεν χωρούν γραμμή τίτλου.</para>

        <remark>We should really have a way of doing overflow automatically
                in GTK+.</remark>

        <para>Ένας καλύτερος τρόπος να αντιμετωπισθεί αυτό το πρόβλημα είναι να επιτρέπεται στις γραμμές μενού να "καταρρέουν" σε ένα κουμπί υπερχείλισης, κατά τον ίδιο περίπου τρόπο που λειτουργούν οι γραμμές εργαλείων όταν το παράθυρο συρρικνώνεται κάτω από το πλάτος της γραμμής. Αυτό επιτρέπει μικρά παράθυρα αλλά επίσης παρέχει την ευκαιρία οι χρήστες να καταλάβουν που έχουν πάει τα μενού τους.</para>

        <tip><para>Σημειώστε ότι αν τα πολύ μικρά έγγραφα είναι η <emphasis>αρχική</emphasis> περίπτωση χρήσης για την εφαρμογή σας, θα πρέπει να λάβετε υπόψιν να αναζητήσετε ένα μέσο για να αποφύγετε όλα μαζί τα παράθυρα. Τα παράθυρα δεν είναι μία αποτελεσματική διεπαφή για τη συμφωνία με μεγάλους αριθμούς μικρών αντικειμένων. Λάβετε υπόψιν να βρείτε ένα σταθερό/αυτοματοποιημένο σύστημα διάταξης για την παρουσίαση των "εγγράφων". Επίσης λάβετε υπόψιν αν τα "έγγραφα" αρχικά θα χρησιμοποιούνται σε ένα υψηλότερο επίπεδο ομαδοποίησης, στην περίπτωση που η ομαδοποίηση θα γίνει το έγγραφο αντί για αυτό.</para></tip>
      </sect3>

    </sect2>
  </sect1>

  <sect1 id="windows-utility">
    <title>Βοηθητικά παράθυρα</title>

    <para>Τα βοηθητικά παράθυρα, όπως οι παλέτες χρωμάτων ή τα κουτιά εργαλείων, συνήθως έχουν περιγράμματα. Δεν περιέχουν γραμμή μενού, εργαλειοθήκη ή γραμμή κατάστασης.</para>
    <para>Ένα βοηθητικό παράθυρο δε θα πρέπει να εμφανίζεται στη λίστα παραθύρων του πίνακα εφαρμογών, εκτός και αν είναι το μοναδικό παράθυρο που εμφανίζει μια εφαρμογή. Αλλιώς, το βοηθητικό παράθυρο θα πρέπει να υψώνεται πάνω από την εφαρμογή όταν το παράθυρο της εφαρμογής είναι επιλεγμένο στη λίστα παραθύρων.</para>

    <sect2 id="windows-instant-apply">
      <title>Άμεση εφαρμογή παραθύρων</title>

      <para>Για παράθυρα που επιτρέπουν στο χρήστη να αλλάξει τιμές ή ρυθμίσεις, όπως τα παράθυρα ιδιοτήτων και προτιμήσεων, ενημερώστε αυτές τις τιμές ή ρυθμίσεις αμέσως για να αντικατοπτρίζουν τις αλλαγές που έγιναν στο παράθυρο. Αυτό είναι γνωστό ως "άμεση εφαρμογή". Μην κάνετε το χρήστη να πατάει ένα κουμπί <guibutton>OK</guibutton> ή <guibutton>Εφαρμογή</guibutton> για να γίνουν οι αλλαγές, εκτός αν:</para>

      <itemizedlist>
        <listitem>
          <para>η αλλαγή χρειάζεται πάνω από ένα δευτερόλεπτο για να εφαρμοστεί, οπότε η άμεση εφαρμογή της αλλαγής θα έκανε το σύστημα να φαίνεται αργό ή να μην αποκρίνεται, ή</para>
        </listitem>

        <listitem>
          <para>οι αλλαγές στο παράθυρο πρέπει να εφαρμοσθούν ταυτόχρονα για να μην περάσει το σύστημα σε δυνητικά ασταθή κατάσταση. Παραδείγματος χάριν, τα πεδία hostname και διαμεσολαβητή σε ένα παράθυρο ιδιοτήτων δικτύου.</para>
        </listitem>
      </itemizedlist>

      <para>Αν κάποια από αυτές τις συνθήκες επηρεάζει μόνο λίγους από τους ελέγχους στο παράθυρό σας, τακτοποιήστε τα μαζί σε μια ή περισσότερες ομάδες, η καθεμιά με το δικό της κουμπί <guibutton>εφαρμογής</guibutton>. Αφήστε τους υπόλοιπους ελέγχους ως άμεσης εφαρμογής.</para>

      <remark>FIXME: screenshot of such a window here</remark>

	<itemizedlist>
		<title>Κατευθυντήριες γραμμές</title>
		
        	<listitem><para>Μην επιχειρήσετε να επικυρώσετε ή να εφαρμόσετε αλλαγές που οφείλονται σε επεξεργασία ενός πεδίου ελέγχου με κείμενο μέχρι ο χρήστης να μεταφέρει την εστίαση σε άλλο πεδίο ελέγχου στο παράθυρο, ή να κλείσει το παράθυρο. Η επικύρωση μετά από κάθε πάτημα πλήκτρου είναι συνήθως ενοχλητική και περιττή. Εξαίρεση: αν το πεδίο δέχεται μόνο ένα σταθερό αριθμό χαρακτήρων, όπως ένα δεκαεξαδικό κωδικό χρώματος, επικυρώστε και εφαρμόστε την αλλαγή αμέσως μόλις συμπληρωθεί αυτός ο αριθμός χαρακτήρων.</para></listitem>
		<listitem><para>Όταν ο χρήστης μεταφέρει την εστίαση σε διαφορετικό πεδίο ελέγχου, μην υποδεικνύετε μια άκυρη καταχώρηση με εμφάνιση ειδοποίησης ή αναιρώντας την αλλαγή του χρήστη. Και οι δύο αυτές μέθοδοι είναι ιδιαίτερα ενοχλητικές για χρήστες όπου η εστίαση ακολουθεί το ποντίκι, για τους οποίους η εστίαση μπορεί να φεύγει από το πεδίο πιο συχνά από ό,τι για χρήστες όπου η εστίαση γίνεται με πάτημα.</para></listitem>
	</itemizedlist>
	<remark>We need to suggest what to do here, instead of just saying what not to do.</remark>
      </sect2>

	<sect2 id="windows-explicit-apply">
		<title>Σαφής εφαρμογή παραθύρων</title>
      <para>Αν τα περισσότερα από τα πεδία ελέγχου στο παράθυρό σας δεν είναι κατάλληλα για άμεση εφαρμογή, σκεφτείτε να κάνετε όλο το παράθυρο "επιβεβαίωσης εφαρμογής". Ένα τέτοιο παράθυρο έχει τρία κουμπιά στο χώρο κουμπιών συν ένα προαιρετικό κουμπί <guibutton>Βοήθεια</guibutton>:</para>

      <itemizedlist>
        <listitem>
          <formalpara>
            <title>Εφαρμογή</title>

            <para>Εφαρμόζει όλες τις ρυθμίσεις στο παράθυρο, αλλά δεν κλείνει το παράθυρο σε περίπτωση που ο χρήστης επιθυμεί να αλλάξει γνώμη.</para>
          </formalpara>
        </listitem>

        <listitem>
          <formalpara>
            <title>Ακύρωση</title>

            <para>Επαναφέρει όλες τις ρυθμίσεις στο παράθυρο σε αυτές που ίσχυαν όταν ανοίχθηκε το παράθυρο. Σημείωση: αυτό πρέπει να αναιρεί τα αποτελέσματα όλων των εφαρμογών του <guibutton>Εφαρμογή</guibutton> από τη στιγμή που ανοίχθηκε το παράθυρο, όχι απλά την πιο πρόσφατη.</para>
          </formalpara>
        </listitem>

        <listitem>
          <formalpara>
            <title>OK</title>

            <para>Εφαρμόζει όλες τις ρυθμίσεις στο παράθυρο, και ύστερα κλείνει το παράθυρο.</para>
          </formalpara>
        </listitem>
      </itemizedlist>

      <figure id="explicit-apply-figure">
        <title>Κουμπιά σε ένα σαφές παράθυρο εφαρμογής</title>

        <mediaobject><imageobject> <imagedata depth="55" fileref="images/windows-explicit-apply.png" format="PNG" width="387"/> </imageobject> <imageobject> <imagedata fileref="images/windows-explicit-apply.eps" format="EPS"/> </imageobject> <textobject> <phrase>Στιγμιότυπο που εμφανίζει τις σωστές θέσεις για τα κουμπιά Βοήθεια, Εφαρμογή, Ακύρωση και Εντάξει σε ένα διάλογο</phrase> </textobject></mediaobject>
      </figure>

      <remark>FIXME: better example of such a window here</remark>
    </sect2>

    <sect2 id="default-buttons">
      <title>Προεπιλεγμένα κουμπιά</title>

      <para>Κατά τη σχεδίαση ενός παραθύρου διαλόγου ή βοηθητικού, μπορείτε να αποδώσετε το πλήκτρο <keycap>Return</keycap> να ενεργοποιεί ένα συγκεκριμένο κουμπί στο παράθυρο. Το GNOME υποδεικνύει αυτό το κουμπί στο χρήστη σχεδιάζοντας ένα διαφορετικό περίγραμμα γύρω του. Για παράδειγμα, το κουμπί <guibutton>βοήθεια</guibutton> στην <xref linkend="explicit-apply-figure"/>.</para>

      <para>Επιλέξτε το προεπιλέγμενο κουμπί να είναι η πιο πιθανή ενέργεια, όπως μια ενέργεια επιβεβαίωσης ή μια ενέργεια που εφαρμόζει αλλαγές σε ένα βοηθητικό παράθυρο. Μην κάνετε προεπιλεγμένο ένα κουμπί αν η ενέργειά είναι μη αναστρέψιμη, καταστροφική ή άβολη για το χρήστη. Αν δεν υπάρχει κατάλληλο κουμπί στο παράθυρό σας για να ορίσετε ως το προεπιλεγμένο, μη ορίσετε κανένα.</para>

      <para>Ιδιαίτερα, επί του παρόντος <emphasis>δεν</emphasis> συνίσταται να κάνετε το κουμπί <guibutton>Κλείσιμο</guibutton> το προεπιλεγενο σε ένα παράθυρο <link linkend="windows-instant-apply">άμεσης εφαρμογής</link> καθώς αυτό μπορεί να κάνει τους χρήστες να κλείσουν κατά λάθος το παράθυρο πριν τελειώσουν να εργάζονται σε αυτό.</para>
    </sect2>

    <sect2 id="property-windows">
      <title>Παράθυρα ιδιοτήτων</title>

      <para>Τα παράθυρα ιδιοτήτων επιτρέπουν στο χρήστη να προβάλλει και να τροποποιεί τα χαρακτηριστικά ενός αντικειμένου όπως ένα έγγραφο,αρχείο, σχεδίαση, ή εκκινητή εφαρμογής.</para>

      <figure>
        <title>Παράδειγμα παραθύρου ιδιοτήτων</title>

        <mediaobject><imageobject> <imagedata fileref="images/windows-properties.png" format="PNG" width="302" depth="335"/> </imageobject> <imageobject> <imagedata fileref="images/windows-properties.eps" format="EPS"/> </imageobject> <textobject> <phrase>Στιγμιότυπο που εμφανίζει το παράθυρο "ιδιότητες αρχείου" από τον Ναυτίλο</phrase> </textobject></mediaobject>
      </figure>

      <formalpara>
        <title>Μορφοποίηση τίτλου:</title>

        <para>Ιδιότητες για το <replaceable>Όνομα αντικειμένου</replaceable></para>
      </formalpara>

      <formalpara>
        <title>Εντολέςς παραθύρων:</title>

        <para>Κλείσιμο, Ελαχιστοποίηση, Τύλιγμα/Ξετύλιγμα</para>
      </formalpara>

      <formalpara>
        <title>Κουμπιά:</title>

        <para>Τοποθετήστε ένα κουμπί <guibutton>Κλείσιμο</guibutton> στη χαμηλότερη δεξιά γωνία. Ενδεχομένως τοποθετηθεί ένα κουμπί για <guibutton>Βοήθεια</guibutton> στη χαμηλότερη αριστερή γωνία.</para>
      </formalpara>
    </sect2>

    <sect2 id="preference-windows">
      <title>Παράθυρα προτιμήσεων</title>

      <para>Τα παράθυρα προτιμήσεων επιτρέπουν στο χρήστη να αλλάζει τον τρόπο που εμφανίζεται ή συμπεριφέρεται μία εφαρμογή.</para>
      <remark>Much more information needed here!</remark>

      <figure>
        <title>Παράδειγμα παραθύρου προτιμήσεων</title>

        <mediaobject><imageobject> <imagedata depth="249" fileref="images/windows-preferences.png" format="PNG" width="354"/> </imageobject> <imageobject> <imagedata fileref="images/windows-preferences.eps" format="EPS"/> </imageobject> <textobject> <phrase>Στιγμιότυπο που εμφανίζει το παράθυρο προτιμήσεων Gnibbles</phrase> </textobject></mediaobject>
      </figure>

      <formalpara>
        <title>Μορφοποίηση τίτλου:</title>

        <para>Προτιμήσεις για το <replaceable>Όνομα εφαρμογής</replaceable></para>
      </formalpara>

      <formalpara>
        <title>Εντολέςς παραθύρων:</title>

        <para>Κλείσιμο, Ελαχιστοποίηση, Τύλιγμα/Ξετύλιγμα</para>
      </formalpara>

      <formalpara>
        <title>Κουμπιά:</title>

        <para>Τοποθετήστε ένα κουμπί <guibutton>Κλείσιμο</guibutton> στη χαμηλότερη δεξιά γωνία. Ενδεχομένως τοποθετηθεί ένα κουμπί για <guibutton>Βοήθεια</guibutton> στη χαμηλότερη αριστερή γωνία.</para>
      </formalpara>

      <sect3 id="preference-windows-overriding-colors">
        <title>Προσαρμογή γραμματοσειρών και χρωμάτων</title>

	<para>Αν το παράθυρο προτιμήσεων επιτρέπει στο χρήστη να προσαρμόζει τις γραμματοσειρές και τα χρώματα, χρησιμοποιήστε την ακόλουθη σύνταξη και διάταξη ως οδηγό για αυτούς τους ελέγχους:</para>
	
	<example>
		<title>Η προτεινόμενη σύνταξη για αντικατάσταση στοιχείων από θέματα - για αντικατάσταση με στιγμιότυπο</title>	
		<programlisting>
	(o) Χρήση γραμματοσειράς από ένα θέμα
	(o) UΧρήση αυτής της γραμματοσειράς: [ Διαχωριστικό γραμματοσειράς ]

	(o) Χρήση χρωμάτων από ένα θέμα
	(o) Χρήση αυτών των χρωμάτων:
		Παρασκήνιο: [ επιλογέας χρώματος ]
		Προσκήνιο: [ επιλογέας χρώματος ]
		</programlisting>
	</example>

	<para>Η σύνταξη των κουμπιών συχνοτήτων ενδεχομένων να είναι πιο ειδικευμένη όπου απαιτείται, για παράδειγμα, "Χρήση σταθερής γραμματοσειράς από ένα θέμα", ή "Χρήση χρώματος παρασκηνίου από ένα θέμα".</para>
      </sect3>

    </sect2>

    <sect2 id="toolbox-windows">
      <title>Πεδία ελέγχου</title>

      <para>Μια εργαλειοθήκη παρέχει βολική πρόσβαση σε ένα σύνολο ενεργειών και εναλλάσσει ένα σύνολο μικρών κουμπιών. Οι εργαλειοθήκες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να παρέχουν ένα εξειδικευμένο σύνολο εργαλείων για να επαυξήσουν μια γραμμή εργαλείων που περιέχει πιο γενικά αντικείμενα όπως <guibutton>Αποθήκευση</guibutton> και <guibutton>Άνοιγμα</guibutton>. Μια εργαλειοθήκη μπορεί να διαμοιράζεται μεταξύ πολλαπλών εγγράφων για οικονομία στο χώρο της οθόνης.</para>

      <figure id="toolbox-figure">
        <title>Ένα παράδειγμα πεδίου ελέγχου</title>

        <mediaobject><imageobject> <imagedata depth="89" fileref="images/windows-toolbox-small.png" format="PNG" width="136"/> </imageobject> <imageobject> <imagedata fileref="images/windows-toolbox-small.eps" format="EPS"/> </imageobject> <textobject> <phrase>Ένα στιγμιότυπο μιας εργαλειοθήκης με οκτώ κουμπιά τακτοποιημένα σε δύο γραμμές</phrase> </textobject></mediaobject>
      </figure>

      <formalpara>
        <title>Μορφοποίηση τίτλου:</title>

        <para>Τα πεδία ελέγχου δεν έχουν τίτλο</para>
      </formalpara>

      <remark>How then does a screenreader user differentiate between
      toolboxes? --Calum.</remark>

      <remark>ATK hints? How does Windows do this (or does it) ? There's
      not room for a title bar. Maybe we can have apps set the title bar but
      teach the WM to not draw it or something. In any case, for sighted users
      there's not even *room* for a titlebar in a toolbox. -Seth</remark>

      <remark>A toolbox still needs to have an appropriate accessible
      description, so a screenreader user hears some information about its
      content when they focus it. -Calum</remark>

      <remark>I think having the title set but having the WM ignore it might
      be the best way to do this? I'll talk to Havoc. -Seth</remark>

      <formalpara>
        <title>Εντολέςς παραθύρων:</title>

        <para>Κλείσιμο, Τύλιγμα/Ξετύλιγμα</para>
      </formalpara>

      <formalpara>
        <title>Κουμπιά:</title>

        <para>Τα πεδία ελέγχου δεν έχουν κουμπιά</para>
      </formalpara>

      <formalpara>
        <title>Αλλαγή μέγέθους:</title>

        <para>Κάντε τις εργαλειοθήκες να αλλάζουν μέγεθος αλλά μόνο κατά διακριτά πλάτη των αντικειμένων τους. Με άλλα λόγια, ο χρήστης θα αλλάζει το μέγεθος της εργαλειοθήκης σε ένα αντικείμενο πλατιά, δύο πλατιά, τρία κλπ αλλά όχι ενάμισι αντικείμενο πλατιά.</para>
      </formalpara>

      <itemizedlist>
        <title>Κατευθυντήριες γραμμές</title>

        <listitem>
          <para>Τοποθετήστε μόνο κουμπιά σε ένα πεδίο εργαλείων που δεν ανοίγουν ένα άλλο παράθυρο.</para>
        </listitem>

        <listitem>
          <para>Οι εργαλειοθήκες είναι καλύτερες για κουμπιά αλλαγής κατάστασης που επηρεάζουν τη λειτουργία του ποντικιού στο έγγραφο, όπως μια ομάδα κουμπιών για επιλογή μεταξύ πινέλου, σβήστρας και γεμίσματος σε μια εφαρμογή σχεδίασης. Τα κουμπιά που εκκινούν ενέργειες με το πάτημα (όπως ένα κουμπί αποθήκευσης) είναι καλύτερο να τοποθετούνται στις γραμμές εργαλείων.</para>
        </listitem>

        <listitem>
          <para>Βεβαιωθείτε ότι κλείνοντας το πεδίο εργαλείων δεν κλείνει ή ειδάλλως εναλλάξτε οποιοδήποτε πρωτεύον παράθυρο με το οποίο σχετίζεται.</para>
        </listitem>

        <listitem>
          <para>Μην τοποθετείτε εργαλειοθήκες στη λίστα παραθύρου συστήματος. Οι εργαλειοθήκες παραμένουν πάντα πάνω απ' όλα τα κύρια παράθυρα με τα οποία σχετίζονται.</para>
        </listitem>

        <listitem>
          <para>Αν όλα τα κύρια παράθυρα που σχετίζονται με μια εργαλειοθήκη κλείσουν ή ελαχιστοποιηθούν, πρέπει να γίνεται απόκρυψη και της εργαλειοθήκης. Εμφανίστε ξανά την εργαλειοθήκη όταν ένα από τα κύρια παράθυρα ανοίξει ή αποκατασταθεί.</para>
        </listitem>

        <listitem>
          <para>Κάντε τις εργαλειοθήκες με πλάτος δύο αντικειμένων ως προεπιλογή, εκτός αν χωρίζονται σε <link linkend="toolbox_windows_categories">κατηγορίες</link>. Κάντε τις κατηγοριοποιημένες εργαλειοθήκες τέσσερα αντικείμενα πλατιές ως προεπιλογή.</para>
        </listitem>
      </itemizedlist>

      <sect3 id="toolbox_windows_categories">
        <title>Κατηγορίες πεδίων ελέγχου</title>

        <para>Ενώ οι κατηγορίες δεν είναι οπτικά τόσο όμορφες όσο μια εργαλειοθήκη ομοιόμορφα γεμάτη με ωραία εικονίδια, κάνουν μια δυσανάλογα μεγάλη εργαλειοθήκη πιο διαχειρίσιμη. Η επιλογή ενός μικρού εικονιδίου από περισσότερα από 15 άλλα αντικείμενα είναι δύσκολη υπόθεση. Επιπλέον οι κατηγορίες επιτρέπουν στους χρήστες να αποκρύπτουν ομάδες εργαλείων που δεν σχετίζονται με την τρέχουσα εργασία τους.</para>

        <figure id="example-toolbox-figure">
          <title>Ένα μεγάλο πεδίο ελέγχου διαχωρισμένο σε κατηγορίες</title>

          <mediaobject>
            <imageobject>
              <imagedata depth="156" fileref="images/windows-toolbox-large.png" format="PNG" width="136"/>
            </imageobject>

            <imageobject>
              <imagedata fileref="images/windows-toolbox-large.eps" format="EPS"/>
            </imageobject>

            <textobject>
              <phrase/>
            </textobject>
          </mediaobject>
        </figure>

        <itemizedlist>
          <title>Κατευθυντήριες γραμμές</title>

          <listitem>
            <para>Χωρίστε τις εργαλειοθήκες με περισσότερα από δεκάξι αντικείμενα σε κατηγορίες. Το βέλτιστο μέγεθος είναι μεταξύ τεσσάρων και δέκα αντικειμένων.</para>
          </listitem>

          <listitem>
            <para>Ορίστε μια ετικέτα για κάθε κατηγορία (σε κεφαλαία τίτλων) και ένα βέλος σύμπτυξης. Πατώντας στην ετικέτα ή στο βέλος η κατηγορία αλλάζει από συμπτυγμένη σε ανεπτυγμένη.</para>
          </listitem>
        </itemizedlist>
      </sect3>
    </sect2>

    <!-- FIXME - should eventually give general guidelines for other sorts of utility window
    <sect2 id="other-windows">
      <title>Other</title>
      <para>FIXME</para>
    </sect2>
    -->
  </sect1>

  <sect1 id="windows-alert">
    <title>Ειδοποιήσεις</title>

    <para>Μια ειδοποίηση παρέχει πληροφορίες σχετικά με την κατάσταση του συστήματος της εφαρμογής ή ζητά ουσιώδεις πληροφορίες για το πως να προχωρήσει μια συγκεκριμένη εργασία. Διακρίνεται από τους άλλους τύπους παραθύρου στο ότι δεν έχει ζητηθεί απευθείας από το χρήστη και συνήθως περιέχει ένα μήνυμα ή μια ερώτηση αντί για επεξεργάσιμα στοιχεία ελέγχου. Αφού οι ειδοποιήσεις είναι μια ενοχλητική παρέμβαση στη δουλειά του χρήστη, μην τις χρησιμοποιείτε εκτός από όπου είναι αναγκαίο για να αποφευχθεί πιθανή απώλεια δεδομένων ή άλλα σοβαρά προβλήματα.</para>

    <para>Μία ειδοποίηση έχει ένα περίγραμμα παρόμοιο με εκείνο ενός παραθύρου, και είναι πρότυπο αντικειμένου.</para>
    <para>Μια ειδοποίηση δεν θα πρέπει να εμφανίζεται στη λίστα παραθύρου πίνακα εκτός και είναι ή μπορεί να είναι, το μόνο εμφανιζόμενο παράθυρο από μια εφαρμογή. Για παράδειγμα, μια ειδοποίηση υπόμνησης συνάντησης πρέπει να εμφανίζεται μετά το κλείσιμο του κύριου παραθύρου εφαρμογής του ημερολογίου.</para>
    <para>Αλλιώς, μια ειδοποίηση πρέπει να υψωθεί πάνω από την εφαρμογή όταν το ίδιο το παράθυρο της εφαρμογής επιλέγεται από τη λίστα παραθύρου.</para>

    <figure id="example-alert-figure">
      <title>Ένα παράδειγμα ειδοποίησης</title>

      <mediaobject><imageobject> <imagedata fileref="images/windows-alert-information.png" width="251" depth="123" format="PNG"/> </imageobject> <imageobject> <imagedata fileref="images/windows-alert-information.eps" format="EPS"/> </imageobject> <textobject> <phrase>Ένα παράδειγμα ειδοποίησης, που εμφανίζει το κείμενο "You have an appointment with George Wells in 15 minutes" και με ένα κουμπί Εντάξει για κλείσιμο του παραθύρου.</phrase> </textobject></mediaobject>
    </figure>

    <!--<remark>FIXME: need to redo the spacing and icons in the alert shots. I think I have a glade file for these somewhere. -Seth</remark>-->

    <formalpara>
      <title>Μορφοποίηση τίτλου</title>

      <para>Τα παράθυρα ειδοποίησης δεν έχουν τίτλους, καθώς ο τίτλος θα μπορούσε συνήθως να διπλασιάσει το κύριο κείμενο της ειδοποίησης άσκοπα. Έτσι, οι χρήστες μπορούν να διαβάσουν και να απαντήσουν στις ειδοποιήσεις πιο γρήγορα καθώς υπάρχει λιγότερος οπτικός θόρυβος και μπερδεμένο κείμενο.</para>
    </formalpara>

    <remark>Without a title, how does a screenreader user identify an alert
    window? -Calum</remark>

    <remark>The screen-reader finds out its an alert (do we need a WM
    mechanism for this?) and reads the primary text to identify the alert. The
    whole point for removing the title is that its redundant with the primary
    text, and puts more crap on the screen to be read. This problem applies
    double to users with screenreaders (i.e. reducing extra crap helps them
    even more). -Seth</remark>

    <remark>An alert still needs to have an appropriate accessible description
    (perhaps the primary text of the alert itself?), so a screenreader user
    hears some information about its content when they focus it. -Calum</remark>

    <remark>I'll talk to Havoc about this. -Seth</remark>

    <formalpara>
      <title>Αλαλγή μεγέθους</title>

      <para>Τα παράθυρα ειδοποιήσεων δεν είναι κλιμακώσιμα. Εάν ο χρήστης χρειάζεται να αυξομειώσει την ειδοποίηση, το κείμενο είναι προφανώς όχι αρκετά σύντομο.</para>
    </formalpara>

    <formalpara>
      <title>Εντολέςς παραθύρων:</title>

      <para>Κανένα</para>
    </formalpara>

    <caution>
      <title>Οι ειδοποιήσεις πρέπει να βρίσκονται πάνω από τα γονικά στοιχεία</title>

      <para>Οι ειδοποιήσεις δεν εμφανίζονται στη λίστα παραθύρου του συστήματος. Συνεπώς, φροντίστε να βεβαιωθείτε ότι οι ειδοποιήσεις μένουν πάνω από το γονικό τους παράθυρο. Αλλιώς, οι χρήστες είναι πιθανό να χάσουν την ειδοποίηση και να βρουν την εφαρμογή σας να μην αποκρίνεται χωρίς κανένα προφανή λόγο. Τα αναγκαστικά παράθυρα πρέπει να μένουν πάντα πάνω από τα παράθυρα που φράσσουν.</para>
    </caution>

    <!--    
    <para role="library-problem">Buttons in GTK dialogues end up the same size (sized to the button with the longest text label). This is wrong, and looks bad.</para>
    <para role="library-problem">Automatic wrapping of labels happens at funny places and ends up looking wrong. Labels should wrap before the last whole word that does not fit in the allotted space.</para> 
      -->

    <!--
  <para>FIXME - reduced or no frame; one or two buttons: <guibutton>OK</guibutton> for informing alerts, and effectively <guibutton>Cancel</guibutton> and <guibutton>OK</guibutton> for confirmation. No other controls: especially not the "Do not show this again" checkbutton. Perhaps locally modal, rarely globally modal.</para>
    -->

    <sect2 id="alert-text">
      <title>Κείμενο ειδοποίησης</title>

      <para>Μια ειδοποίηση μπορεί να περιέχει και πρωτεύον και δευτερεύον κείμενο. Το πρωτεύον κείμενο συνοψίζει την κατάσταση. Το δευτερεύον κείμενο παρέχει πρόσθετες πληροφορίες.</para>

	<para>Κάντε και το πρωτεύον και το δευτερεύον κείμενο επιλέξιμα. Αυτό διευκολύνει το χρήστη στην αντιγραφή και επικόλληση του κειμένου σε άλλο παράθυρο, όπως σε ένα μήνυμα αλληλογραφίας.</para>

      <figure id="alert-text-figure">
        <title>Τοποθέτηση πρωτεύοντος και δευτερεύοντος κειμένου</title>

        <mediaobject><imageobject> <imagedata fileref="images/windows-alert-text.png" width="446" depth="178" format="PNG"/> </imageobject> <imageobject> <imagedata fileref="images/windows-alert-text.eps" format="EPS"/> </imageobject> <textobject> <phrase>Στιγμιότυπο μιας ειδοποίησης που εμφανίζει ένα παράδειγμα κύριου κειμένου με έντονα και δευτερεύον κείμενο με μια μικρότερη γραμματοσειρά από κάτω.</phrase> </textobject></mediaobject>
      </figure>

      <formalpara>
        <title>Πρωτεύον κείμενο</title>

        <para>Το πρωτεύον κείμενο παρέχει στον χρήστη μια περίληψη των πληροφοριών ή της προτεινόμενης ενέργειας με μια πρόταση. Αυτή η περίληψη θα πρέπει να περιέχει σύντομα τις βασικές λεπτομέρειες του προβλήματος ή της πρότασης. Κάθε ειδοποίηση έχει πρωτεύον κείμενο, εμφανιζόμενο με έντονη γραμματοσειρά ελαφρά μεγαλύτερη από την προεπιλογή. Το πρωτεύον κείμενο έχει σημεία στίξης σε τεχνοτροπία 'επικεφαλίδας εφημερίδας', δηλαδή, δεν έχει τελική τελεία, αλλά μπορεί να έχει τελικό ερωτηματικό.</para>
      </formalpara>

      <para role="technical-note">Επισημάνετε το πρωτεύον κείμενο με τη σήμανση pango: <programlisting>&lt;span weight="bold"
      size="larger"&gt;<replaceable>Primary Text</replaceable>&lt;/span&gt;</programlisting></para>

      <formalpara>
        <title>Δευτερεύον κείμενο</title>

        <para>Το δευτερεύον κείμενο παρέχει μια περισσότερη σε βάθος περιγραφή του προβλήματος και της προτεινόμενης ενέργειας, συμπεριλαμβανομένων πιθανών παρενεργειών. Το δευτερεύον κείμενο μπορεί επίσης να παρέχει πληροφορίες που μπορεί να είναι χρήσιμες επιτρέποντας στον χρήστη να κάνει μια σωστή απόφαση. Στις περισσότερες καταστάσεις ο χρήστης θα χρειάζεται μόνο το πρωτεύον κείμενο για μια γρήγορη απόφαση, αλλά μπορεί να διαβάσει το δευτερεύον κείμενο εάν είναι αβέβαιος για τον κατάλληλο τρόπο της ενέργειας, ή να ζητήσει πρόσθετες λεπτομέρειες. Το δευτερεύον κείμενο είναι προαιρετικό, αλλά εάν χρησιμοποιηθεί, βάλτε το μια γραμμή κειμένου κάτω από το πρωτεύον κείμενο χρησιμοποιώντας το προεπιλεγμένο μέγεθος γραμματοσειράς και πάχος.</para>
      </formalpara>
    </sect2>

    <sect2 id="alert-button-order">
      <title>Κουμπιά ειδοποίησης</title>

      <para>Δώστε σε όλες τις ειδοποιήσεις ένα καταφατικό κουμπί που διώχνει την ειδοποίηση και εκτελεί την προτεινόμενη ενέργεια στο πρωτεύον κείμενο. Δώστε ένα κουμπί <guibutton>ακύρωσης</guibutton> για όλες τις εμφανιζόμενες ειδοποιήσεις ως απόκριση στις ενέργειες ενός χρήστη, όπως στην <guimenuitem>έξοδο</guimenuitem>. Εάν η ειδοποίηση δείχνει ένα τεχνικό πρόβλημα ή άλλη κατάσταση που θα μπορούσε να καταλήξει σε απώλεια δεδομένων, δώστε ένα κουμπί <guibutton>βοήθειας</guibutton> που παρέχει περισσότερες πληροφορίες στη συγκεκριμένη κατάσταση και εξηγεί τις επιλογές του χρήστη. Μπορείτε επίσης να δώσετε κουμπιά για εκτέλεση εναλλακτικών ενεργειών που δίνουν μια άλλη δυνατή λύση, να διορθώσετε ενδεχόμενα προβλήματα, ή να ξεκινήσετε σχετικούς διαλόγους ή προγράμματα.</para>

      <figure id="alert-buttons-figure">
        <title>Ταξινόμηση και τοποθέτηση κουμπιών για ειδοποιήσεις</title>

        <mediaobject><imageobject> <imagedata fileref="images/windows-alert-buttons.png" format="PNG" width="425" depth="62"/> </imageobject> <imageobject> <imagedata fileref="images/windows-alert-buttons.eps" format="EPS"/> </imageobject> <textobject> <phrase>Στιγμιότυπο που εμφανίζει διάταξη και τοποθέτηση των κουμπιών ειδοποίησης: Το κουμπί βοήθειας κάτω αριστερά και τα κουμπιά εναλλακτικά, ακύρωση και καταφατικά στα κάτω δεξιά.</phrase> </textobject></mediaobject>
      </figure>

      <formalpara>
        <title>Διατύπωση κουμπιών</title>

        <para>Γράψτε τις ετικέτες κουμπιών ως προστακτικές ρημάτων, για παράδειγμα <guibutton>αποθηκεύστε</guibutton>, <guibutton>εκτυπώστε</guibutton>. Αυτό επιτρέπει στους χρήστες να επιλέξουν μια ενέργεια με λιγότερο δισταγμό. Μια ενεργή φράση επίσης ταιριάζει βέλτιστα με τον ρόλο του κουμπιού στην έναρξη ενεργειών, καθώς αντιτίθεται με μια περισσότερο παθητική φράση. Για παράδειγμα, <guibutton>εύρεση</guibutton> και <guibutton>σύνδεση</guibutton> είναι καλύτερα κουμπιά από <guibutton>ναι</guibutton> και <guibutton>εντάξει</guibutton>.</para>
      </formalpara>

      <itemizedlist>
        <listitem>
          <formalpara>
            <title>Κουμπί κατάφασης</title>

            <para>Τοποθετείστε το καταφατικό κουμπί στην κάτω δεξιά γωνία της ειδοποίησης. Το καταφατικό κουμπί δέχεται την προτεινόμενη ενέργεια από την ειδοποίηση, ή απλά διώχνει την ειδοποίηση εάν δεν προταθεί καμιά ενέργεια (όπως στην περίπτωση με μια <link linkend="alerts-information">ειδοποίηση πληροφορίας</link>).</para>
          </formalpara>
        </listitem>

        <listitem>
          <formalpara>
            <title>Κουμπί ακύρωσης</title>

            <para>Εάν η ειδοποίηση παράχθηκε ως απόκριση σε μια ενέργεια χρήστη, τοποθετείστε ένα κουμπί <guibutton>Ακύρωσης</guibutton> αμέσως στα αριστερά του καταφατικού κουμπιού. Αυτό παρέχει μια πορεία διαφυγής στους χρήστες να σταματήσουν μια ενέργεια ως απόκριση στη νέα πληροφορία, ή εάν απλά πατήθηκαν τυχαία. Πάτημα στο κουμπί <guibutton>Ακύρωση</guibutton> επιστρέφει την εφαρμογή στην προηγούμενη κατάστασή της στην ενέργεια του χρήστη.</para>
          </formalpara>
        </listitem>

        <listitem>
          <formalpara>
            <title>Κουμπί βοήθειας</title>

            <para>Ένα κουμπί <guibutton>Βοήθειας</guibutton> μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να διευκρινίσει ειδοποιήσεις που παρουσιάζουν ενδεχόμενες καταστροφικές επιλογές. Τοποθετείστε το κουμπί <guibutton>Βοήθεια</guibutton> στην κάτω αριστερή γωνία της ειδοποίησης. Όταν πατηθεί, ξεκινά ένα παράθυρο βοήθειας που διευκρινίζει την κατάσταση, δίνοντας λεπτομέρειες για τις εκτελούμενες ενέργειες από τα άλλα κουμπιά και εξηγώντας οποιεσδήποτε παρενέργειες που κάθε ενέργεια μπορεί να έχει.</para>
          </formalpara>
        </listitem>

        <listitem>
          <formalpara>
            <title>Εναλλακτικά κουμπιά</title>

            <para>Πρόσθετα κουμπιά μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να δώσουν επιλογές στην πρωτεύουσα ενέργεια που προτάθηκε από το κείμενο ειδοποίησης. Τοποθετείστε αυτά τα κουμπιά στα αριστερά του κουμπιού <guibutton>ακύρωση</guibutton>, ή το καταφατικό κουμπί εάν το <guibutton>ακύρωση</guibutton> δεν υπάρχει. Ένα παράδειγμα μιας κοινής εναλλακτικής ενέργειας θα ήταν ένα κουμπί <guibutton>έξοδος χωρίς αποθήκευση</guibutton> σε μια ειδοποίηση επιβεβαίωσης αποθήκευσης. Αυτή είναι μια εναλλακτική στην πρωτεύουσα προτεινόμενη ενέργεια <guibutton>αποθήκευση</guibutton> και το κουμπί <guibutton>ακύρωση</guibutton>.</para>
          </formalpara>
        </listitem>
      </itemizedlist>
    </sect2>

    <sect2 id="alert-spacing">
      <title>Διάστιχο και τοποθέτηση μέσα σε ειδοποιήσεις</title>

      <para>Χρήση καθαρού, συνεπούς διακένου στις ειδοποιήσεις κάνει το μήνυμα πιο αφομοιώσιμο και τις διαθέσιμες απαντήσεις πιο φανερές.</para>

      <figure id="alert-spacing-figure">
        <title>Διάστιχο μέσα σε μία ειδοποίηση</title>

        <mediaobject><imageobject> <imagedata fileref="images/windows-alert-spacing.png" format="PNG" width="530" depth="250"/> </imageobject> <imageobject> <imagedata fileref="images/windows-alert-spacing.eps" format="EPS"/> </imageobject> <textobject> <phrase>Διάγραμμα που εμφανίζει το σωστό διάστημα χρήσης μεταξύ ελέγχων και κουμπιών σε ένα παράθυρο ειδοποίησης. Αυτό είναι λεπτομερές στις παρακάτω οδηγίες.</phrase> </textobject></mediaobject>
      </figure>

      <itemizedlist>
        <title>Κατευθυντήριες γραμμές</title>

        <listitem>
          <para>Το περίγραμμα γύρω από τις άκρες της ειδοποίησης, και το διάκενο μεταξύ του εικονιδίου και του κειμένου, είναι 12 εικονοστοιχεία.</para>
        </listitem>

        <listitem>
          <para>Το οριζόντιο διάστιχο μεταξύ των κουμπιών σε 6 εικονοστοιχεία.</para>
        </listitem>

        <listitem>
          <para>Προσθέστε μία αλλαγή γραμμής στο τυπικό μέγεθος γραμματοσειράς κάτω από το πρωτεύον και δευτερεύον κείμενο, ή 24 εικονοστοιχεία αν χρησιμοποιείτε το Glade.</para>
        </listitem>

        <listitem>
          <para>Στοιχίστε την κορυφή του ατοιχείου με την κορυφή του πρωτεύοντος κειμένου.</para>
        </listitem>

        <listitem>
          <para>Εφαρμόστε αριστερή στοίχιση στο κείμενο του μηνύματος, σε δυτικές εντοπιότητες.</para>
        </listitem>
      </itemizedlist>

      <tip>
        <title>Τεχνικές λεπτομέρειες για την κατάλληλη διάταξη</title>

        <para>Δημιουργήστε ένα νέο παράθυρο GtkDialog ορίζοντας τον αριθμό των επιθυμητών κουμπιών που θα περιέχει η ειδοποίηση (και ένα κουμπί βοήθειας εάν χρειάζεται). Το GtkDialog θα περιέχει ένα GtkVBox με μια κενή άνω γραμμή και μια κάτω γραμμή που περιέχει ένα GtkButtonBox με κουμπιά σε αυτό. Στην κενή άνω γραμμή, τοποθετήστε ένα νέο GtkHBox. Στην αριστερή στήλη του GtkHBox τοποθετήστε ένα GtkImage. Στη δεξιά στήλη του GtkHBox τοποθετήστε μια GtkLabel. Μέσα στο GtkLabel τοποθετήστε το <replaceable>πρωτεύον κείμενο</replaceable> πρώτα (χρησιμοποιώντας την κατάλληλη επισήμανση Pango, δείτε <xref linkend="alert-text"/>), έπειτα βάλτε δύο αλλαγές γραμμής (επιστροφές), έπειτα τοποθετήστε το <replaceable>δευτερεύον κείμενο</replaceable>. Τώρα αλλάξτε τις ιδιότητες για κάθε έλεγχο σύμφωνα με αυτούς τους πίνακες:</para>

        <table frame="topbot" pgwide="0">
          <title>Ιδιότητες για το GtkDialog</title>

          <tgroup align="left" cols="2" colsep="0" rowsep="0">
            <thead>
              <row valign="top">
                <entry>Ιδιότητα</entry>

                <entry>Τιμή</entry>
              </row>
            </thead>

            <tbody>
              <row>
                <entry>Τίτλος</entry>

                <entry>(κανένα)</entry>
              </row>

              <row>
                <entry>Πλάτς περιγράμματος</entry>

                <entry>6</entry>
              </row>

              <row>
                <entry>Τύπος</entry>

                <entry>Ανώτερο επίπεδο</entry>
              </row>

              <row>
                <entry>Με δυνατότητα αλλαγής μεγέθους</entry>

                <entry>Όχι</entry>
              </row>

              <row>
                <entry>Έχει διαχωριστικό</entry>

                <entry>Όχι</entry>
              </row>
            </tbody>
          </tgroup>
        </table>

        <table frame="topbot" pgwide="0">
          <title>Ιδιότητες για το GtkVBox (συμπεριλαμβάνονται στο διάλογο εξ ορισμού)</title>

          <tgroup align="left" cols="2" colsep="0" rowsep="0">
            <thead>
              <row valign="top">
                <entry>Ιδιότητα</entry>

                <entry>Τιμή</entry>
              </row>
            </thead>

            <tbody>
              <row>
                <entry>Διάστιχο</entry>

                <entry>12</entry>
              </row>
            </tbody>
          </tgroup>
        </table>

        <table frame="topbot" pgwide="0">
          <title>Ιδιότητες για το GtkHBox</title>

          <tgroup align="left" cols="2" colsep="0" rowsep="0">
            <thead>
              <row valign="top">
                <entry>Ιδιότητα</entry>

                <entry>Τιμή</entry>
              </row>
            </thead>

            <tbody>
              <row>
                <entry>Διάστιχο</entry>

                <entry>12</entry>
              </row>

              <row>
                <entry>Πλάτς περιγράμματος</entry>

                <entry>6</entry>
              </row>
            </tbody>
          </tgroup>
        </table>

        <table frame="topbot" pgwide="0">
          <title>Ιδιότητες για το GtkImage</title>

          <tgroup align="left" cols="2" colsep="0" rowsep="0">
            <thead>
              <row valign="top">
                <entry>Ιδιότητα</entry>

                <entry>Τιμή</entry>
              </row>
            </thead>

            <tbody>
              <row>
                <entry>Στοίχιση Y</entry>

                <entry>0.00</entry>
              </row>

              <row>
                <entry>Μέγεθος εικονιδίου</entry>

                <entry>Διάλογος</entry>
              </row>
            </tbody>
          </tgroup>
        </table>

        <table frame="topbot" pgwide="0">
          <title>Ιδιότητες για το GtkLabel</title>

          <tgroup align="left" cols="2" colsep="0" rowsep="0">
            <thead>
              <row valign="top">
                <entry>Ιδιότητα</entry>

                <entry>Τιμή</entry>
              </row>
            </thead>

            <tbody>
              <row>
                <entry>Χρήση επισήμανσης</entry>

                <entry>Ναι</entry>
              </row>

              <row>
                <entry>Αναδίπλωση κειμένου</entry>

                <entry>Ναι</entry>
              </row>

              <row>
                <entry>Στοίχιση Y</entry>

                <entry>0.00</entry>
              </row>
            </tbody>
          </tgroup>
        </table>
      </tip>
    </sect2>

    <sect2 id="alerts-information">
      <title>Ειδοποιήσεις πληροφοριών</title>

      <para>Χρησιμοποιήστε μία ειδοποίηση πληροφοριών όταν ο χρήστης πρέπει να γνωρίζει τις πληροφορίες που παρουσιάζονται πριν συνεχίσει, ή έχει ζητήσει συγκεκριμένες πληροφορίες. Παρουσιάστε λιγότερο σημαντικές πληροφορίες με άλλα μέσα όπως ένα μήνυμα γραμμής κατάστασης.</para>

      <figure id="information-alert-figure">
        <title>Μία ειδοποίησης πληροφοριών</title>

        <mediaobject>
          <imageobject>
            <imagedata depth="123" fileref="images/windows-alert-information.png" format="PNG" width="251"/>
          </imageobject>

          <imageobject>
            <imagedata fileref="images/windows-alert-information.eps" format="EPS"/>
          </imageobject>

          <textobject>
            <phrase/>
          </textobject>
        </mediaobject>
      </figure>

      <itemizedlist>
        <title>Μία ειδοποίησης πληροφοριών...</title>

        <listitem>
          <para>χρησιμοποιεί το εικονίδιο πληροφοριών.</para>
        </listitem>

        <listitem>
          <para>παρουσιάζει ένα επιλέξιμο μήνυμα και ένα κουμπί <guibutton>εντάξει</guibutton>. Το κουμπί τοποθετείται στην κάτω δεξιά γωνία της ειδοποίησης. Πατώντας <keysym>εισαγωγή</keysym> ή <keysym>διαφυγή</keysym> διώχνει την ειδοποίηση.</para>
        </listitem>

        <listitem>
          <para>μπορεί να παρουσιάσει ένα κουμπί ευκολίας για να δώσει πρόσβαση σε ένα σχετικό αντικείμενο. Για παράδειγμα, ένα κουμπί <guibutton>λεπτομέρειες</guibutton> σε μια ειδοποίηση υπόμνησης συνάντησης που ανοίγει το παράθυρο της ιδιότητας συνάντησης. Τοποθετήστε αυτό το κουμπί στα αριστερά του καταφατικού κουμπιού.</para>

          <!-- FIXME: Reword -->
        </listitem>
      </itemizedlist>

      <formalpara>
        <title>Εντολέςς παραθύρων:</title>

        <para>Τύλιγμα/Ξετύλιγμα, Ελαχιστοποίηση (αν η ειδοποίηση δεν έχει γονικό παράθυρο,) Κλείσιμο</para>
      </formalpara>
    </sect2>

    <sect2 id="alerts-error">
      <title>Ειδοποιήσεις σφάλματος</title>

      <para>Εμφάνιση μιας ειδοποίησης σφάλματος όταν μια λειτουργία που ζητήθηκε από τον χρήστη δεν μπορεί να ολοκληρωθεί επιτυχώς. Παρουσιάζει σφάλματα που προκλήθηκαν από λειτουργίες που δεν ζητήθηκαν από τον χρήστη με άλλο μέσο, εκτός και το σφάλμα μπορούσε να καταλήξει σε απώλεια δεδομένων ή άλλα σοβαρά προβλήματα. Για παράδειγμα, ένα σφάλμα που αντιμετωπίστηκε κατά τον έλεγχο μηνύματος που αρχικοποιήθηκε από το πάτημα του χρήστη ενός κουμπιού εργαλειοθήκης θα πρέπει να εμφανίσει μια ειδοποίηση σφάλματος. Όμως, ένα σφάλμα που εμφανίστηκε σε έναν αυτόματο περιοδικό έλεγχο μηνύματος θα ήταν πιο κατάλληλη μια αναφορά αποτυχίας με ένα μήνυμα γραμμής κατάστασης.</para>

      <figure id="error-alert-figure">
        <title>Μία ειδοποίηση σφάλματος</title>

        <mediaobject>
          <imageobject>
            <imagedata fileref="images/windows-alert-error.png" width="287" depth="156" format="PNG"/>
          </imageobject>

          <imageobject>
            <imagedata fileref="images/windows-alert-error.eps" format="EPS"/>
          </imageobject>

          <textobject>
            <phrase/>
          </textobject>
        </mediaobject>
      </figure>

      <itemizedlist>
        <title>Μία ειδοποίηση σφάλματος...</title>

        <listitem>
          <para>χρησιμοποιεί το εικονίδιο σφάλματος.</para>
        </listitem>

        <listitem>
          <para>παρουσιάζει ένα επιλέξιμο μήνυμα και ένα κουμπί <guibutton>Εντάξει</guibutton>. Το κουμπί τοποθετείται στην κάτω δεξιά γωνία της ειδοποίησης. Πατώντας <keysym>Εισαγωγή</keysym> μπορεί να διώξει την ειδοποίηση σφάλματος.</para>
        </listitem>

        <listitem>
          <para>μπορεί να παρουσιάσει ένα κουμπί ευκολίας για να επιτρέψει άμεσο χειρισμό του σφάλματος. Για παράδειγμα, ένα κουμπί <guibutton>μορφοποίηση...</guibutton> σε μία ειδοποίηση "Αυτός ο δίσκος δεν είναι μορφοποιημένος". Τοποθετήστε αυτό το κουμπί στα αριστερά του καταφατικού κουμπιού.</para>
        </listitem>
      </itemizedlist>

      <formalpara>
        <title>Εντολέςς παραθύρων:</title>

        <para>Τύλιγμα/Ξετύλιγμα</para>
      </formalpara>
    </sect2>

    <sect2 id="alerts-confirmation">
      <title>Ειδοποιήσεις επιβεβαίωσης</title>

      <para>Παρουσιάζει μια ειδοποίηση επιβεβαίωσης όταν η εντολή του χρήστη μπορεί να καταστρέψει τα δεδομένα, δημιουργήστε έναν κίνδυνο ασφάλειας, ή θα πάρει περισσότερο από 30 δευτερόλεπτα προσπάθειας του χρήστη για επαναφορά εάν επιλέχτηκε κατά λάθος.</para>

      <figure id="confirmation-alert-figure">
        <title>Μία ειδοποίηση επιβεβαίωσης</title>

        <mediaobject>
          <imageobject>
            <imagedata fileref="images/windows-alert-confirmation.png" contentwidth="450" contentdepth="162" format="PNG"/>
          </imageobject>

          <imageobject>
            <imagedata fileref="images/windows-alert-confirmation.eps" format="EPS"/>
          </imageobject>

          <textobject>
            <phrase/>
          </textobject>
        </mediaobject>
      </figure>

      <itemizedlist>
        <title>Μία ειδοποίηση επιβεβαίωσης...</title>

        <listitem>
          <para>χρησιμοποιεί το εικονίδιο ειδοποίησης.</para>
        </listitem>

        <listitem>
          <para>παρουσιάζει ένα επιλέξιμο μήνυμα και ένα κουμπί με ετικέτα με ένα ρήμα ή ρηματική φράση που περιγράφει την επιβεβαιούμενη ενέργεια, ή με ετικέτα <guilabel>εντάξει</guilabel> εάν μια τέτοια φράση θα ήταν μεγαλύτερη από τρεις λέξεις. Αυτό το κουμπί τοποθετείται στην κάτω δεξιά γωνία της ειδοποίησης.</para>
        </listitem>

        <listitem>
          <para>παρουσιάζει ένα κουμπί <guibutton>ακύρωσης</guibutton> που θα αποφύγει την εκτέλεση της εντολής του χρήστη. Αυτό το κουμπί τοποθετείται αμέσως αριστερά του <guibutton>εντάξει</guibutton> ή ισοδύναμου κουμπιού.</para>
        </listitem>

        <listitem>
          <para>μπορεί να εμφανίσει ένα εναλλακτικό κουμπί ενέργειας για ένα εύχρηστο κουμπί. Τοποθετήστε αυτό το κουμπί στα αριστερά του κουμπιού <guibutton>ακύρωση</guibutton>.</para>
        </listitem>
      </itemizedlist>


      <formalpara>
        <title>Εντολέςς παραθύρων:</title>

        <para>Τύλιγμα/Ξετύλιγμα</para>
      </formalpara>

      <sect3 id="save-confirmation-alerts">
        <title>Αποθήκευση ειδοποιήσεων επιβεβαίωσης</title>

        <para>Η αποθήκευση των ειδοποιήσεων επιβεβαίωσης βοήθειας βεβαιώνει ότι οι χρήστες δεν χάνουν αλλαγές εγγράφου όταν κλείνουν εφαρμογές. Αυτό κάνει το κλείσιμο εφαρμογών μια λιγότερο επικίνδυνη λειτουργία.</para>

        <figure id="save-alert-figure">
          <title>Αποθήκευση ειδοποίησης επιβεβαίωσης</title>

          <mediaobject><imageobject> <imagedata fileref="images/windows-alert-save.png" width="500" depth="194" format="PNG"/> </imageobject> <imageobject> <imagedata fileref="images/windows-alert-save.eps" format="EPS"/> </imageobject> <textobject> <phrase>Αποθήκευση ειδοποίησης επιβεβαίωσης "[ Κλείσιμο χωρίς αποθήκευση] [ Ακύρωση ] [[ Αποθήκευση ]] "</phrase> </textobject></mediaobject>
        </figure>

        <formalpara>
          <title>Πρωτεύον κείμενο</title>

          <para>Να αποθηκευτούν οι αλλαγές του εγγράφου <replaceable>όνομα εγγράφου</replaceable> πριν το κλείσιμο;</para>
        </formalpara>

        <para>Μπορείτε να αντικαταστήσετε το <quote>έγγραφο</quote> με μια περισσότερο κατάλληλη περιγραφή, για παράδειγμα <quote>εικόνα</quote> ή <quote>διάγραμμα</quote> εάν το εξεταζόμενο έγγραφο δεν είναι κυρίως κείμενο.</para>

        <formalpara>
          <title>Δευτερεύον κείμενο</title>

          <para>Εάν κλείσετε χωρίς αποθήκευση, οι αλλαγές από την τελευταία <replaceable>περίοδο χρόνου</replaceable> θα απορριφθούν</para>
        </formalpara>

        <para role="explanation">Το δευτερεύον κείμενο παρέχει στον χρήστη κάποιο περιεχόμενο για τον αριθμό των αλλαγών που μπορούν να μην αποθηκευτούν.</para>

        <formalpara>
          <title>Κουμπιά</title>

          <para><guibutton>κλείσιμο χωρίς αποθήκευση</guibutton>, <guibutton>ακύρωση</guibutton>, <guibutton>αποθήκευση</guibutton></para>
        </formalpara>
      <para>Όταν απαιτείται μια ειδοποίηση επιβεβαίωσης, παρουσιάστε την αμέσως. Εάν ο χρήστης επιβεβαιώνει το κλείσιμο χωρίς αποθήκευση, κρύψτε την ειδοποίηση και το παράθυρο του εγγράφου ή της εφαρμογής αμέσως, πριν να κάνετε οποιοδήποτε απαραίτητο εσωτερικό καθαρισμό. Εάν ο χρήστης επιλέξει την αποθήκευση πριν το κλείσιμο, κρύψτε την ειδοποίηση αμέσως αλλά εμφανίστε το παράθυρο εγγράφου μέχρι να αποθηκευτεί το έγγραφο, σε περίπτωση που συμβεί σφάλμα. Έπειτα κρύψτε το παράθυρο εγγράφου αμέσως μετά την επιτυχή αποθήκευση.</para>
      </sect3>
    </sect2>

    <sect2 id="alerts-authentication">
      <title>Ειδοποιήσεις πιστοποίησης</title>

      <para>Οι ειδοποιήσεις πιστοποίησης προτρέπουν το χρήστη για τις απαραίτητες πληροφορίες για την απόκτηση πρόσβασης σε ασφαλείς πόρους, όπως το όνομα χρήστη ή ο κωδικός. Οι ειδοποιήσεις πιστοποίησης είναι ένα ειδικό είδος ειδοποίησης, επειδή είναι και ρουτίνες και κατά πολύ αναπόφευκτες. Κάθε προσπάθεια πρέπει να γίνεται για διατήρηση των εισερχόμενων πληροφοριών στην ειδοποίηση πιστοποίησης όσο το δυνατόν μέσα στους περιορισμούς ασφάλειας.</para>

      <figure id="authentication-alert-figure">
        <title>Μία ειδοποίησης πιστοποίησης</title>

        <mediaobject>
          <imageobject>
            <imagedata fileref="images/windows-alert-authentication.png" width="460" depth="279" format="PNG"/>
          </imageobject>

          <imageobject>
            <imagedata fileref="images/windows-alert-authentication.eps" format="EPS"/>
          </imageobject>

          <textobject>
            <phrase/>
          </textobject>
        </mediaobject>
      </figure>

      <para><itemizedlist><title>Κατευθυντήριες γραμμές</title><listitem><para>Χρησιμοποιήστε το αποθηκευμένο εικονίδιο πιστοποίησης.</para></listitem><listitem><para>Εμφανίστε ένα πεδίο με ετικέτα για κάθε απαιτούμενο στοιχείο πληροφορίας. Τα προτεινόμενα πεδία είναι <guilabel>όνομα χρήστη</guilabel> και <guilabel>κωδικός</guilabel> (με αυτή τη σειρά) όπου μπορείτε.</para></listitem><listitem><para>Εάν είναι ασφαλές να κρατήσετε το όνομα χρήστη περισσότερο από τον κωδικό προσυμπληρώστε το πεδίο ονόματος χρήστη και εστιάστε στο πεδίο κωδικού όταν εμφανιστεί η ειδοποίηση.</para></listitem><listitem><para>Εμφανίστε ένα κουμπί με ετικέτα με ένα ρήμα ή ρηματική φράση που περιγράφει την ενέργεια πιστοποίησης, ή <guilabel>εντάξει</guilabel> εάν δεν υπάρχει κατάλληλη φράση ή μια τέτοια φράση θα ήταν μεγαλύτερη από τρεις λέξεις. Τοποθετήστε αυτό το κουμπί στην κάτω δεξιά γωνία της ειδοποίησης.</para></listitem><listitem><para>Μην ενεργοποιείτε το <guibutton>εντάξει</guibutton> ή ισοδύναμο κουμπί μέχρι όλα τα πεδία που απαιτούν καταχώριση να είναι στη διάθεση του χρήστη. Να θυμάστε ότι δεν είναι απαραίτητο όλα τα πεδία να απαιτούν καταχώριση όμως, για παράδειγμα ένας κενός κωδικός μπορεί να είναι αποδεκτός σε κάποιες εφαρμογές.</para></listitem><listitem><para>Εμφανίστε ένα κουμπί <guibutton>ακύρωσης</guibutton> που θα αποφύγει την πιστοποίηση και κλείστε την ειδοποίηση. Τοποθετήστε αυτό το κουμπί αμέσως αριστερά του <guibutton>εντάξει</guibutton> ή ισοδύναμου κουμπιού.</para></listitem><listitem><para>Τοποθετήστε οποιαδήποτε εναλλακτική ενέργεια ή κουμπί διευκόλυνσης στα αριστερά του κουμπιού <guibutton>ακύρωσης</guibutton>.</para></listitem><listitem><para>Όταν ο χρήστης πατά <keycap>επιστροφή</keycap> στο τελευταίο πεδίο, ενεργοποιήστε το προεπιλεγμένο κουμπί. Όταν ο χρήστης πατά <keycap>επιστροφή</keycap> σε οποιοδήποτε άλλο πεδίο, εστιάστε στο επόμενο πεδίο.</para></listitem></itemizedlist></para>

      <formalpara>
        <title>Εντολέςς παραθύρων:</title>

        <para>Τύλιγμα/Ξετύλιγμα</para>
      </formalpara>
    </sect2>
  </sect1>

  <sect1 id="windows-progress">
    <title>Παράθυρα προόδου</title>

    <para>Ένα παράθυρο προόδου μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να παρέχει <link linkend="feedback">ανάδραση</link> κατά τη διάρκεια μιας λειτουργίας η οποία διαρκεί περισσότερο από μερικά δευτερόλεπτα. Δείτε την <xref linkend="controls-progress-bars"/> για περισσότερες πληροφορίες πάνω στην ορθή χρήση των γραμμών προόδου.</para>
		
    <para>Ένα παράθυρο προόδου πρέπει να εμφανίζεται πάντα ως ένα ανεξάρτητο παράθυρο σε μια λίστα παραθύρων. Εάν η πρόοδος μιας εργασίας κάνει ένα παράθυρο προσωρινά άχρηστο, μην εμφανίσετε έναν αναγκαστικό διάλογο -όπως παράθυρο προόδου- μπροστά του. Αντίθετα, παρουσιάστε την πρόοδο κάπου στο αρχικό παράθυρο, κάνοντας όλα τα άλλα στοιχεία προσωρινά ανενεργά. Αυτό βοηθά στη μείωση της οπτικής αταξίας.</para>

    <figure id="example-progress-figure">
      <title>Ένα παράδειγμα παραθύρου προόδου</title>

      <mediaobject><imageobject> <imagedata fileref="images/windows-progress.png" width="425" depth="159" format="PNG"/> </imageobject> <imageobject> <imagedata fileref="images/windows-progress.eps" format="EPS"/> </imageobject> <textobject> <phrase>Ένα παράδειγμα παραθύρου προόδου</phrase> </textobject></mediaobject>
    </figure>

    <formalpara>
      <title>Μορφοποίηση τίτλου</title>

      <para>Τα παράθυρα προόδου πρέπει να έχουν ένα τίτλο που αντιπροσωπεύει την γενική λειτουργία: για παράδειγμα <guilabel>αντιγραφή αρχείων</guilabel>, <guilabel>εγκατάσταση</guilabel>, ή <guilabel>κλήση</guilabel>. Όπως με άλλους τίτλους παραθύρων, μην τελειώνετε τους τίτλους παραθύρου προόδου με μια έλλειψη.</para>
    </formalpara>

    <formalpara>
      <title>Αλαλγή μεγέθους</title>

      <para>Τα παράθυρα προόδου πρέπει να είναι κλιμακώσιμα εάν περιέχουν μη στατικές πληροφορίες, ο χρήστης μπορεί να θέλει να αντιγράψει (για παράδειγμα, την πηγή URL σε μια λήψη παραθύρου προόδου). Αλλιώς δεν πρέπει να είναι κλιμακώσιμα.</para>
    </formalpara>

    <itemizedlist>
      <title>Κατευθυντήριες γραμμές</title>

      <listitem>
        <para>Είναι συχνά καλύτερο να χρησιμοποιήσετε τη γραμμή προόδου που περιέχεται στη γραμμή κατάστασης πολλών πρωτευόντων παραθύρων παρά σε ένα παράθυρο προόδου. Δείτε <xref linkend="progress-windows-vs-status-bar"/> για λεπτομέρειες στην επιλογή μεταξύ των δύο.</para>
      </listitem>

      <listitem>
        <para>Τα παράθυρα προόδου θα πρέπει να χρησιμοποιούν πρωτεύον ή δευτερεύον κείμενο ως συναγερμό. Δείτε την <xref linkend="alert-text"/></para>
      </listitem>

      <listitem>
        <para>Το κείμενο γραμμής προόδου θα πρέπει να παρέχει μια ιδέα πόση εργασία έχει ολοκληρωθεί. Είναι καλύτερο να δίνετε μια συγκεκριμένη πληροφορία παρά ένα ποσοστό χωρίς μονάδα. Για παράδειγμα, "13 από 19 περιεστραμμένες εικόνες" ή "12.1 από 30 MB φορτώθηκαν" αντί για "13% ολοκληρώθηκε".</para>
      </listitem>

      <listitem>
        <para>Εάν είναι δυνατό, μια εκτίμηση του υπολειπόμενου χρόνου μέχρι την ολοκλήρωση της λειτουργίας πρέπει επίσης να συμπεριλαμβάνεται στο κείμενο γραμμής προόδου. Δείξτε ότι ο "υπολειπόμενος χρόνος" είναι μια εκτίμηση χρησιμοποιώντας τη λέξη "περίπου".</para>
      </listitem>

      <listitem>
        <para>Αμέσως κάτω από τη γραμμή προόδου, τοποθετήστε κείμενο με πλάγια γραφή που δείχνει την τρέχουσα υπολειτουργία που εκτελείται. Αυτό μπορεί να είναι ένα βήμα σε μια σειρά, "Επικοινωνήστε με τον πύργο ελέγχου για άδεια προσγείωσης", ή θα μπορούσε να είναι το τρέχον αντικείμενο που λειτουργεί σε μια μαζική λειτουργία, "Περιστροφή MonaLisa.png", "Περιστροφή StarryNight.png".</para>
      </listitem>

      <listitem>
        <para>Εάν η εκτελούμενη λειτουργία είναι ενδεχομένως επικίνδυνη (καταστροφική, ακριβή, κλπ) ή επιβαρύνει πολύ έναν περιορισμένο πόρο για περισσότερο από δέκα δευτερόλεπτα (εύρος ζώνης δικτύου, σκληρός δίσκος, CPU, κλπ), σκεφτείτε την τοποθέτηση μιας <guibutton>παύσης</guibutton><link linkend="controls-toggle-buttons">με κουμπί εναλλαγής</link> στα δεξιά του κουμπιού <guibutton>ακύρωσης</guibutton>. Όταν παύσει, το κείμενο της τρέχουσας υπολειτουργίας με πλάγια γραφή πρέπει να έχει προσαρτημένο "(παύση)" . Αυτό επιτρέπει στους χρήστες να εκτελέσουν σημαντικές εργασίες που απαιτούν αυτόν τον πόρο, ή να τους δώσετε τον χρόνο να σκεφτούν εάν θέλουν να συνεχίσουν με μια επικίνδυνη λειτουργία που τυχαία προκλήθηκε.</para>
      </listitem>
    </itemizedlist>

    <figure id="example-complex-progress-figure">
      <title>Ένα παράθυρο προόδου για τη λειτουργία αντιγραφής αρχείου</title>

      <mediaobject><imageobject> <imagedata fileref="images/windows-progress-copy-file.png" width="408" depth="227" format="PNG"/> </imageobject> <imageobject> <imagedata fileref="images/windows-progress-copy-file.eps" format="EPS"/> </imageobject> <textobject> <phrase>Ένα παράθυρο προόδου για μια λειτουργία αντιγραφής</phrase> </textobject></mediaobject>
    </figure>

    <sect2 id="progress-window-checklists">
      <title>Παράθυρα λίστας ελέγχου</title>

      <para>Σποραδικά μια διαδικασία αποτελείται από μια σειρά εκτελέσιμων ενεργειών του χρήστη. Σε αυτές τις περιπτώσεις, ιδιαίτερα όταν είναι επιθυμητό ο χρήστης να αποκτήσει κάποια εξοικείωση με τις εμπλεκόμενες ενέργειες σε μια διαδικασία, μπορεί να χρησιμοποιηθούν παράθυρα λίστας έλεγχων.</para>

      <example>
        <title>Οδηγός ρύθμισης τείχους προστασίας</title>

        <para>Ένας οδηγός διαμόρφωσης προσωπικού τείχους προστασίας μπορεί να εγκαταστήσει το πακέτο τείχους προστασίας, να προσθέσει καταχωρίσεις για τον τείχο προστασίας στο /etc/xinetd.conf, να ξαναρχίσει την υπερδαίμονα του διαδικτύου και να διαμορφώσει τον περιηγητή ιστού του χρήστη για να λειτουργεί μέσα από το τείχος προστασίας. Μπορεί να είναι επιθυμητό να εκτίθεται ο χρήστης σε μια σειρά ενεργειών που περιέχονται στη ρύθμιση του τείχους προστασίας για να αυξηθούν οι πιθανότητες να είναι επιτυχείς στην εκτέλεση τροποποιήσεων αργότερα, εάν το επιθυμούν.</para>
      </example>

      <figure id="example-checklist-start-figure">
        <title>Ένα παράδειγμα παραθύρου λίστας ελέγχου (Έτοιμο για εκκίνηση)</title>

        <mediaobject><imageobject> <imagedata fileref="images/windows-progress-checklist-start.png" width="422" depth="249" format="PNG"/> </imageobject> <imageobject> <imagedata fileref="images/windows-progress-checklist-start.eps" format="EPS"/> </imageobject> <textobject> <phrase>Ένα παράθυρο λίστας ελέγχων</phrase> </textobject></mediaobject>
      </figure>

      <figure id="example-checklist-in-progress-figure">
        <title>Ένα παράδειγμα παραθύρου λίστας ελέγχου (Σε εξέλιξη)</title>

        <mediaobject><imageobject> <imagedata fileref="images/windows-progress-checklist.png" width="336" depth="220" format="PNG"/> </imageobject> <imageobject> <imagedata fileref="images/windows-progress-checklist.eps" format="EPS"/> </imageobject> <textobject> <phrase>Ένα παράθυρο λίστας ελέγχων</phrase> </textobject></mediaobject>
      </figure>
      
      <figure id="example-checklist-done-figure">
        <title>Ένα παράδειγμα παραθύρου λίστας ελέγχου (Ολοκληρώθηκε)</title>

        <mediaobject><imageobject> <imagedata fileref="images/windows-progress-checklist-done.png" width="356" depth="223" format="PNG"/> </imageobject> <imageobject> <imagedata fileref="images/windows-progress-checklist-done.eps" format="EPS"/> </imageobject> <textobject> <phrase>Ένα παράθυρο λίστας ελέγχων</phrase> </textobject></mediaobject>
      </figure>

      <itemizedlist>
        <title>Κατευθυντήριες γραμμές</title>

        <listitem>
          <para>Εάν γνωρίζοντας τη σειρά των βημάτων σε μια λειτουργία δεν είναι τόσο χρήσιμο στον χρήστη, χρησιμοποιήστε απλά ένα κανονικό παράθυρο προόδου. Να θυμάστε ότι ενδιαφέρεσθε προφανώς περισσότερο στην πληροφορία από τους περισσότερους χρήστες, πολλοί από τους οποίους θα βρουν τα τεχνικά βήματα να τους μπερδεύουν μάλλον παρά να τους βοηθούν.</para>
        </listitem>

        <listitem>
          <para>Αντίθετα με τα κανονικά παράθυρα προόδου, τα παράθυρα λίστας ελέγχων δεν πρέπει να κλείνουν αυτόματα όταν η λειτουργία ολοκληρώνεται και πρέπει να απαιτούν ρητή καταχώριση του χρήστη πριν αρχίσουν. Αυτό συμβαίνει επειδή ένας από τους σκοπούς τους είναι να πληροφορήσουν τον χρήστη σχετικά με τα ενδεχόμενα βήματα μιας λειτουργίας.</para>
        </listitem>

        <listitem>
          <para>Η γραμμή προόδου δείχνει πρόοδο στη γενική λειτουργία, όχι σε κάθε βήμα. Ενώ αυτό είναι πιο δύσκολο να προγραμματιστεί, είναι η πληροφορία πάρα πολύ χρήσιμη στον χρήστη. Απλά εκτιμήστε πόσο παίρνει καθένα από τα βήματα σχετικά με κάθε άλλο και αποδώστε σε κάθε βήμα σταθερό λόγο της αύξησης της γραμμής προόδου ανάλογα.</para>
        </listitem>

        <listitem>
          <para><emphasis>Μην</emphasis> χρησιμοποιήσετε ένα παράθυρο λίστας ελέγχων για μια σειρά εσωτερικών προγραμματιστικών βημάτων, χρησιμοποιήστε ένα παράθυρο προόδου. Για παράδειγμα "Συνδεθείτε με εξυπηρετητή αλληλογραφίας", "πιστοποιηθείτε με τον εξυπηρετητή αλληλογραφίας", "λάβετε τα μηνύματα" "αποσυνδεθείτε" <emphasis>δεν</emphasis> θα είναι κατάλληλη σειρά βημάτων για ένα παράθυρο λίστας ελέγχων, αλλά θα ήταν κατάλληλα βήματα υπολειτουργίας για ένα κανονικό παράθυρο προόδου.</para>
        </listitem>
      </itemizedlist>
    </sect2>
  </sect1>

  <sect1 id="windows-dialog">
    <title>Διάλογοι</title>

    <para>Ένας διάλογος παρέχει μια ανταλλαγή πληροφοριών, ή έναν διάλογο, ανάμεσα στο χρήστη και την εφαρμογή. Χρησιμοποιήστε ένα διάλογο για να πάρετε επιπλέον πληροφορίες από το χρήστη οι οποίες χρειάζονται για να ολοκληρωθεί μια εντολή ή μια εργασία.</para>
	<para>Ένας διάλογος δεν πρέπει να εμφανίζεται στη λίστα παραθύρων του πίνακα. Οποιοιδήποτε ανοικτοί διάλογοι πρέπει να υψώνονται πάνω από την εφαρμογή όταν το παράθυρο της εφαρμογής το ίδιο επιλέγεται από τη λίστα παραθύρων.</para>

    <figure>
      <title>Ένα παράδειγμα διαλόγου</title>

      <mediaobject><imageobject> <imagedata fileref="images/windows-dialog-tabbed.png" width="357" depth="322" format="PNG"/> </imageobject> <imageobject> <imagedata fileref="images/windows-dialog-tabbed.eps" format="EPS"/> </imageobject> <textobject> <phrase>Ένα παράδειγμα ενός διαλόγου με καρτέλες: ο διάλογος εκτύπωσης GNOME</phrase> </textobject></mediaobject>
    </figure>

    <formalpara>
      <title>Μορφοποίηση τίτλου:</title>

      <para><replaceable>Το όνομα της εντολής που άνοιξε το διάλογο</replaceable> (χωρίς αποσιωπητικά κατάληξης)</para>
    </formalpara>

    <formalpara>
      <title>Εντολέςς παραθύρων:</title>

      <para>Ελαχιστοποίηση, Τύλιγμα/Ξετύλιγμα</para>
    </formalpara>

    <formalpara>
      <title>Κουμπιά:</title>

      <para>Ακολουθήστε τις οδηγίες για κουμπιά ειδοποιήσεων, δείτε το <xref linkend="alert-button-order"/>.</para>
    </formalpara>

    <para>Ο διάλογός σας ενδεχομένως ορίζει ένα προεπιλεγμένο κουμπί, το οποίο ενεργοποιείται όταν ο χρήστης πιέζει το πλήκτρο <keycap>Return</keycap> key. Δείτε τα <xref linkend="default-buttons"/> για τον οδηγό επιλογής ενός κατάλληλο προεπιλεγμένου κουμπιού.</para>

    <sect2 id="dialog-buttons">
      <title>Επιπρόσθετα κουμπιά</title>

      <para>Μπορείτε να συμπεριλάβετε άλλα κουμπιά στην κύρια περιοχή κουμπιού του διαλόγου πέρα από το καταφατικό κουμπί και την <guibutton>ακύρωση</guibutton>, αλλά οποιοδήποτε παραπάνω κουμπί από ένα ή δύο τέτοια κουμπιά θα κάνει το διάλογο να φαίνεται περίπλοκος και δύσχρηστος. Όπως με κάθε άλλο κουμπί, κρατήστε τις ετικέτες όσο το δυνατό σύντομες για ελαχιστοποίηση αυτού του φαινομένου.</para>

      <itemizedlist>
        <title>Κατευθυντήριες γραμμές</title>

        <listitem>
          <para>Τοποθετήστε κουμπιά που εφαρμόζονται στον διάλογο ως σύνολο στην γραμμή της κύριας περιοχής κουμπιού στον πάτο του διαλόγου, στα αριστερά του κουμπιού <guibutton>ακύρωση</guibutton>.</para>
        </listitem>

        <listitem>
          <para>Τοποθετήστε τα κουμπιά που εφαρμόζονται σε ένα ή σε λίγους ελέγχους δίπλα στους σχετικούς ελέγχους. Για παράδειγμα, τοποθετήστε ένα κουμπί <guibutton>περιήγηση...</guibutton> στην τελική άκρη του πεδίου κειμένου που γεμίζει.</para>
        </listitem>
      </itemizedlist>
    </sect2>

    <sect2 id="dialog-layout">
      <title>Διάταξη</title>

      <para>Μια καθαρή, λογική διάταξη διαλόγου βοηθά τον χρήστη να καταλάβει γρήγορα τι πληροφορίες απαιτούνται.</para>

      <itemizedlist><title>Κατευθυντήριες γραμμές</title>

      <listitem><para>Διατάξτε τους ελέγχους στο διάλογό σας στην κατεύθυνση ανάγνωσης των ατόμων. Στα δυτικά τοπικά, αυτό είναι γενικά αριστερά προς τα δεξιά, επάνω προς τα κάτω. Τοποθετήστε τους κύριους ελέγχους με τους οποίους ο χρήστης θα αλληλεπιδράσει όσο το δυνατό πιο κοντά στην πάνω αριστερή γωνία. Ακολουθήστε παρόμοιες οδηγίες για διευθέτηση ελέγχων μέσα σε ομάδες στον διάλογο και για ορισμό της σειράς με την οποία οι έλεγχοι τις διασχίζουν χρησιμοποιώντας το πλήκτρο <keycap>στηλοθέτη</keycap>.</para></listitem>

      <listitem><para>Όταν ανοίγετε έναν διάλογο, εστιάστε αρχικά με το πληκτρολόγιο στο συστατικό που περιμένετε οι χρήστες να χρησιμοποιήσουν πρώτα. Αυτή η εστίαση είναι ιδιαίτερα σημαντική για χρήστες που πρέπει να χρησιμοποιήσουν πληκτρολόγιο για περιήγηση στην εφαρμογή σας.</para></listitem>

      <listitem><para>Δώστε και προβάλετε λογικές προεπιλεγμένες τιμές για όσους ελέγχους είναι δυνατό στον διάλογό σας όταν ανοίγει, έτσι ο χρήστης δεν πρέπει να δημιουργήσει την πληροφορία από την αρχή. Αυτές οι προεπιλογές μπορεί να προέλθουν από τις ρυθμίσεις του συστήματος (για παράδειγμα, όνομα οικοδεσπότη ή διεύθυνση IP), ή από πληροφορία που ο χρήστης έχει προηγούμενα εισάγει σε αυτή ή άλλη εφαρμογή (για παράδειγμα, διεύθυνση αλληλογραφίας ή μεσολαβητής δικτύου).</para></listitem>
	</itemizedlist>

      <para>Δείτε τη <xref linkend="design"/> για περισσότερες αναλυτικές πληροφορίες όσον αφορά την τακτοποίηση ελέγχων μέσα σε διαλόγους.</para>

      <para>Δείτε <xref linkend="controls-notebooks"/> για πληροφορίες χρήσης ελέγχων φορητού με στηλοθέτες σε διαλόγους.</para>
    </sect2>

    <sect2 id="common-dialogs">
      <title>Κοινοί διάλογοι</title>

      <para>Οι βιβλιοθήκες gtk και GNOME δίνουν τυπικούς διαλόγους για πολλές κοινές εργασίες, συμπεριλαμβάνοντας άνοιγμα και αποθήκευση αρχείων, επιλογή γραμματοσειρών και χρωμάτων και εκτύπωση. Χρησιμοποιήστε αυτούς τους διαλόγους όταν ο χρήστης εκτελεί μία από αυτές τις εργασίες. Μπορείτε να τροποποιήσετε τους διαλόγους για να αντανακλούν τις ανάγκες της συγκεκριμένης εφαρμογής σας (για παράδειγμα, προσθήκη προεπισκόπησης κουμπιών <guibutton>αναπαραγωγής</guibutton> και <guibutton>στάσης</guibutton> για να ανοίξετε τον διάλογο αρχείου σε μια ηχητική εφαρμογή), αλλά μην αλλάζετε ή μην αφαιρείτε γνωρίσματα τόσο πολύ που να τα κάνετε αγνώριστα.</para>
    </sect2>
  </sect1>

  <sect1 id="windows-assistant">
    <title>Βοηθοί</title>

    <!--<remark>FIXME: need to finish this section</remark>-->

    <para>Ένας βοηθός είναι ένα δευτερεύον παράθυρο που οδηγεί τον χρήστη μέσα από μια λειτουργία σπάζοντας την σε διαδοχικά βήματα. Οι βοηθοί είναι χρήσιμοι για εκτέλεση σύνθετων λειτουργιών λιγότερο επίφοβων, καθώς περιορίζουν την ορατή πληροφορία στον χρήστη οποιαδήποτε δοσμένη στγμή.</para>

    <para>Επειδή οι βοηθοί παρέχουν έναν σχετικά μικρό αριθμό ελέγχων στην οθόνη οποιαδήποτε δεδομένη στιγμή, έχουν αρκετό χώρο για ενσωματωμένη τεκμηρίωση. Συνεπώς, μην συμπεριλαμβάνετε ένα κουμπί <guibutton>βοήθειας</guibutton> σε ένα βοηθητικό παράθυρο. Εάν δεν μπορείτε να κάνετε μια λειτουργία αρκετά σαφή σε έναν βοηθό χωρίς να καταφύγετε σε ένα κουμπί <guibutton>βοήθειας</guibutton>, χρειάζεστε να την απλοποιήσετε παραπέρα.</para>

    <para>Οι βοηθοί έχουν μεγάλα μειονεκτήματα. Μετά την χρήση ενός βοηθού είναι συχνά δύσκολο να καταλάβετε πού οι συνολικές ξεχωριστές ρυθμίσεις αποθηκεύονται στον βοηθό. Συχνά τα άτομα καταφεύγουν σε επανεκτέλεση του βοηθού, επανεισαγωγή πολλών ρυθμίσεων που δεν θέλετε να αλλάξετε. <remark>Why do they need to re-enter anything? The assistant should
	be populated with the exisiting settings whenever it is run.</remark></para>

    <warning><para>Οι βοηθοί χρησιμοποιούνται συχνά σε καταστάσεις όπου μια καλύτερη λύση θα ήταν η απλοποίηση, ή ακόμα καλύτερα η αυτοματοποίηση της διεργασίας. Πριν τη χρήση ενός βοηθού για τα βήματα των ατόμων μέσα από μια σύνθετη λειτουργία, σκεφτείτε εάν η λειτουργία μπορεί να είναι θεμελιακά απλοποιημένη έτσι ώστε ένας βοηθός να είναι περιττός.</para></warning>
    

    <formalpara>
      <title>Εντολέςς παραθύρων:</title>

      <para>Κλείσιμο/ Ελαχιστοποίηση/Μεγιστοποίηση, Τύλιγμα/Ξετύλιγμα</para>
    </formalpara>

    <sect2 id="assistant-first-page">
      <title>Σελίδα εισαγωγής</title>

      <para>Η πρώτη σελίδα παρέχει στον χρήστη την "μεγάλη εικόνα". Τοποθετήστε τον τίτλο του βοηθού στη γραμμή τίτλου του παραθύρου και την περιοχή τίτλου του βοηθού μαζί με μια προαιρετική εικόνα. Κάτω από αυτό, δηλώστε τον σκοπό του βοηθού και εάν δεν είναι προφανής, πού ο χρήστης μπορεί να βρει την πληροφορία από τον βοηθό.</para>

      <formalpara>
        <title>Μορφοποίηση τίτλου:</title>

        <para><replaceable>Βοηθητικός τίτλο</replaceable></para>
      </formalpara>

      <formalpara>
        <title>Κουμπιά:</title>

        <para><guibutton>Ακύρωση</guibutton>, <guibutton>Εμπρός</guibutton></para>
      </formalpara>

      <figure>
        <title>Παράδειγμα της πρώτης σελίδας ενός βοηθού</title>

        <mediaobject><imageobject> <imagedata fileref="images/windows-assistant-first-page.png" format="PNG" width="502" depth="318"/> </imageobject> <imageobject> <imagedata fileref="images/windows-assistant-first-page.eps" format="EPS"/> </imageobject> <textobject> <phrase>Στιγμιότυπο που εμφανίζει την πρώτη σελίδα ενός βοηθού για τη δημιουργία ενός νέου λογαριασμού αλληλογραφίας</phrase> </textobject></mediaobject>
      </figure>
    </sect2>

    <sect2 id="assistant-middle-page">
      <title>Σελίδες περιεχομένων</title>

      <para>Οι σελίδες περιεχομένων περιέχουν τις πραγματικές ρυθμίσεις του βοηθού. Συνοψίστε τον τύπο της παρουσίασης της ρύθμισης σε κάθε σελίδα περιεχομένων στη δική της περιοχή τύτλου. Για παράδειγμα, ο <guilabel>Διακομιστής ηλεκτρονικών μηνυμάτων</guilabel>.</para>

      <formalpara>
        <title>Μορφοποίηση τίτλου:</title>

        <para><replaceable>Βοηθητικός τίτλος</replaceable> - (η <replaceable>Τρέχουσα σελίδα </replaceable> από τις <replaceable>Συνολικές σελίδες</replaceable>)</para>
      </formalpara>

      <formalpara>
        <title>Κουμπιά:</title>

        <para><guibutton>Ακύρωση</guibutton>, <guibutton>Πίσω</guibutton>, <guibutton>Εμπρός</guibutton></para>
      </formalpara>

<!--
      <figure>
        <title>Example of a middle page of an assistant</title>

        <mediaobject>
          <imageobject>
            <imagedata depth="341" fileref="images/windows-assistant-middle-page.png"
            format="PNG" width="452" />
          </imageobject>

          <imageobject>
            <imagedata fileref="images/windows-assistant-middle-page.eps" format="EPS" />
          </imageobject>

          <textobject>
            <phrase>Screenshot showing the third page of an email account
            assistant, asking for mail server information</phrase>
          </textobject>
        </mediaobject>
      </figure>
-->
    </sect2>

    <sect2 id="assistant-last-page">
      <title>Τελευταία σελίδα</title>

      <para>Η τελευταία σελίδα θα συνοψίζει τις ρυθμίσεςι που θα τροποποιηθούν από το βοηθό, και τον τρόπο τροποποίησής τους από το χρήστη στο μέλλον.</para>

      <formalpara>
        <title>Μορφοποίηση τίτλου:</title>

        <para>Έξοδος από το <replaceable>Βοηθητικό τίτλο</replaceable></para>
      </formalpara>

      <formalpara>
        <title>Κουμπιά:</title>

        <para><guibutton>Κλείσιμο</guibutton>, <guibutton>Πίσω</guibutton>, <guibutton>Τέλος</guibutton></para>
      </formalpara>
    </sect2>
  </sect1>
</chapter>